Morgunn - 01.06.1935, Blaðsíða 92

86
M 0 K G U N N
góða, þó að aldurinn væri ekki hár. Einn af þeim, sem
fylgdu þá, var Sesselíus Sæmundsson, en hann komst þó
ekki alla leið að legstað hennar í þetta sinn, bæði vegna
fólksfjölda, svo og hins, að hann varð að hraða sér heim
til að sinna fyrirfram ákveðnum skylduverkum.
í júní sama ár dreymir S. S. Helgu þannig, að hún
biður hann að koma til sín. Hann man þá eftir, að hún er
dáin, og kveðst því ekki komast til hennar. En hún segir
það sé hugsanavilla.
Fór hann því næsta sunnudag vestur í kirkjugarð, en
vegna þess, að þá var búið, án hans vitundar, að gjöra
ramma kringum grafreitinn, þekti hann grafreitinn ekki;
leitaði hans þó nokkra stund, án þess að vita hið rétta.
Gekk hann því þaðan og til leiðis annars vinar síns í garð-
inum, og stóð þar nokkra stund, gekk svo aftur í áttina
til legstaðar Helgu til að leita, því að hann vissi, á hvaða
svæði hann var; en þá sá hann Helgu örskamt frá sér, og
leið hún á undan honum, þar til hún staðnæmdist á einu
nýuppbygðu leiði. Varð hann þá með sjálfum sér viss um,
að þetta myndi hennar staður vera. Þá hvarf hún.
Fór hann nú strax heim og til okkar foreldra Helgu
og sagði frá sýninni. Fór eg strax með honum vestur í
kirkjugarð til þess að láta hann sýna mér staðinn og bera
saman, og reyndist það vera hennar staður, sem hún hafði
staðnæmst við. Sá hann þá Helgu aftur þar litla stund.
Gengum við svo heim, og sá hann henni oft bregða fyrir
sig heima þennan dag.
Næstu nótt dreymdi hann Helgu. Þá segir hún glað-
lega: »Trúir þú nú?« En hann varð svarafár við, því að
þau voru oft búin að tala um þessi mál áður en hún
fluttist héðan. Hún var mjög bjartsýn á framhaldslífið og
hafði ánægju af að hugsa og tala um þau mál, en hann
vildi lítið um þau mál tala og var tregtrúaður á það, sem
hún hélt fram á stundum um þau efni.
Gekk þetta svo nokkuð lengi, að hann dreymdi hana.
Hún sagði honum þá og sýndi margt merkilegt og fallegt,