Morgunn - 01.06.1935, Qupperneq 35

MORGUNN
29
'þráin eftir því að geta einhverja fræðslu fengið um það,
hvernig því lífi muni vera háttað.
Þegar eg var í skóla, lét einn af kennurum okkar sér
orð um munn fara í minni áheyrn, sem eg hefi aldrei
getað gleymt. Hann var enginn gláni eða léttúðargosi, þó
að mörg gamanyrði kæmu út af vörum hans, heldur einn
af gáfuðustu og andríkustu mönnum þjóðarinnar. Kennar-
inn var skáldið Stgr. Thorsteinson. Og ummmælin voru
þessi: »LeiðinIegt er það, að guð almáttugur skuli ekki slá
upp neinni auglýsingu um það, að þetta lif okkar og til-
vera öll sé ekki eingöngu ginning og hégómi«. Það var
andvarp djúphyggjumannsins eftir vissunni, og þekking-
unni á því, sem mestu máli skiftir fyrir mannsálina, þó að
það væri nokkuð óvenjulega orðað. Eg geri ráð fyrir, að
Stgr. Th. hafi fundist, eins og mér fanst þá, óhugsandi, að
þetta gæti komið fyrir, sem hann var að minnast á. En
svo gerist þetta óumræðilega furðulega, að auglýsingin frá
guði almáttugum er komin, var jafnvel komin, þegar hann
lét sér þessi orð um munn fara, þó að honum væri ókunn-
ugt um það — ótvíræð og óyggjandi auglýsing um það,
að lífið er ekki ginning eða hégómi, heldur einn liður í
endalausri þróunarkeðju. Þessi auglýsing, er árangur sálar-
rannsóknanna.
Allur þorri íslendinga veit meira og minna um þessa
auglýsingu, og hún hefir sett sitt mót á trúarlíf þjóðar-
innar. Það er fásinna af kennimönnum hennar að láta sem
þeir viti þetta ekki. Árangurinn af því verður enginn ann-
ar en áhrifaleysi.
Fyrstu mennirnir hér á landi, sem komu auga á það,
hvað óhemjulega mikilvægur aðalárangur sálarrannsókn-
anna væri — sannanirnar fyrir framhaldslífinu og fyrir því
að unt sé að ná vitundarsambandi við ósýnilegan heim
þeir fundu, að þeir höfðu vandamál með höndum. í
Öðrum löndum hefir þessi þekkingarauki leitt til þess að
^enn hafa myndað sérstaka söfnuði og stofnað til guðs-
þjónustu út af fyrir sig. Eins og kunnugt er, var það ráð