Morgunn - 01.06.1941, Blaðsíða 32

24
MORGUNN
gerði það einnig til að fullvissa sjálfan sig um, að hann
væri ekki á valdi kynlegrar blekkingar. Skyndilega hróp-
aði hann upp óttasleginn: „Ég finn ekki lengur til fót-
anna á mér“. I sama bili stöðvaðist grammófónninn, og
í fátinu, sem kom á alla við hróp miðilsins, hugsaði eng-
inn um að setja hann aftur í gang. Nú varð dauðaþögn.
Þá segir fru Fabienne Rossi: „Mér fannst eitthvað undar-
legt vera að gerast. Mér finnst í kringum mig eitthvert
óskiljanlegt tóm, sem er afar óþægilegt“.
Luisa markgreifafrú varð hrædd og hrópaði hárri
röddu: „Carlo! Carlo!“ Ekkert svar.
Hr. Castellani: „Þey, miðillinn hefir fallið í dásvefn.
Hafið hljótt. Hreyfið ykkur ekki...Hr. Carlo, hr. Carlo.
Ekkert svar.
Hr. Castellani (við frú Rossi) : Réttið út hendina ote
finnið í hvaða stellingum miðillinn er“.
Frú Rossi rétti út hendina og hrópaði: „Hann er ekki
hér“.
Hr. Rossi: „Við skulum leita á legubekknum“.
Hann stóð upp og þreifaði eftir legubekknum, en þao
var enginn á honum. Á þeim skamma tíma, sem leið frá
því að miðillinn hrópaði: „Ég finn ekki til fótanna á
mér“, þangað til við urðum vör við hvarf hans, heyrbum
við ekki minnsta hljóð í herberginu, ekkert þrusk í fötum.
ekkert fótatak, fundum engan titring á gólfinu, því síður
heyrðum við lykli snúið í lásnum, eða að hurðin væri v>pn-
uð og lokuð. Fundarmenn tóku að gerast mjög óttaslegnir
og æstir.
Hr. Castellani: „Við verðum að vera afar róleg. Allt
er komið undir markgreifafrúnni, hún verður að sýna
skapgerðarþrek sitt. Ekkert mein getur komið fyrir mið-
ilinn. (Við Cristo d Angelo, stjórnanda miðilsins:) Þú
sérð, hvernig ástatt er fyrir okkur. Þú verður að segja
okkur hvar miðillinn er. Á þér einum veltur hugarró
okkar“.