Morgunn - 01.06.1941, Blaðsíða 50

42
MORGUNN
ara að hjálpa þeim, sem réttir fram hönd sína í einlægu
trúartrausti, heldur en þeim, sem gerir sér enga grein
fyrir því, að slík hjálp sé hugsanleg. Það er vafalaust
miklu auðveldara að hvísla huggandi fræðslu og leiðbein-
andi líkn að sál þess, sem bíður ferjumannsins við út-
hafsströnd mannlífsins með öryggi guðstrúartrausts-
ins að samfylgd. Og ég er fyrir mitt leyti sannfærður
um það, að guðstrú þessa vinar míns, og gróðurblóm
hennar, ástúð, kærleikur og hreinleiki í hugsun hverri og
athöfnum, sem einkenndi allt hans líf, hefir átt veiga-
mestan þáttinn í því að gera svona bjart við banabeð hans.
Ein viðbótarsönnun fyrir gildi guðstrúarinnar í lífinu.
Hugsaðu um þetta, sem enn ert á veginum. Fyrr eða síð-
ar kemur kallið til þín. Fyrr en varir kannt þú að verða
kallaður að banabeði deyjandi vinar. Þú kannt að þurfa
að svara viðkvæmum spurningum hans. Átt þú þá máske
ekkert annað en óvissuna? Átt þú máske ekkert annað í
bezta lagi en einhverja óljósa von? Efi og kvíðablandin
áhyggja kann stundum að setjast að huga deyjandi manns.
Hvað áttu þá í huga þínum til að friða órólega sál? Spirit-
isminn er að flytja mönnunum þekkingu á þessum efn-
um og ég er sannfærður um að hún er ósegjanlega mikil-
væg fyrir deyjandi menn, og þá, sem við banabeðinn
dvelja. Hann kann að segja þér frá einhverju, sem hann
sér eða skynjar, návist látins vinar eða einhverju því, sem
gleður hann. Hverju svarar þú honum? Hyggur þú máske
að þetta sé óráðshjal eitt eða markleysa? Það getur skipt
verulegu máli fyrir hann, hverju þú svarar, hvort þú
eyðir umtalsefninu eða ræðir þetta við hann af samúð
og skilningi. Það skiptir vafalaust verulegu máli fyrir
deyjandi mann, hvort vonlaus sorg og örvænting fyllir
hugi viðstaddra vina hans og vandamanna, eða öryggi
eilífðarvissunnar skipar þar öndvegi. Hann er þær stund-
irnar sennilega miklu næmari fyrir hugsanaáhrifum en
venjulega. Vonleysið skapar myrkur, öryggið tendrar ljós.
Það er áreiðanlega unnt fyrir oss að létta deyjandi mönn-