Búfræðingurinn - 01.01.1938, Síða 42

38
B Ú FRÆ ÐINGURINN
sauðfjár i innistöðu, þá er þó erfiðara að gefa reglur og
upplýsingar, i stuttri grein, um fóðrun beitarfjár.
Hin mismunandi náttúruskilyrði landsins hafa miklu
meiri áhrif á fóðrun og alla meðferð beitarfjárins heldur
en á gjafaféð. — Ég mun þvi reyna að þræða cflir þeim
leiðum, sem liafa að mínum dómi almennt gildi, á hvaða
beitarjörð sem er á landinu.
Það, sem sagt var um [óðurþörf ánna, þegar þær eru
fóðraðar í innistöðu, gildir einnig hér. Þó mun viðhalds-
fóðurþörf beitaránna vera öllu mciri en gjafa-ánna, bæði
vegna þess að þær liafa allmikla lireyfingu, t. d. þegar
langt er á haga, og ennfremur í hörkum og kaldri veðrátlu
eyðist all-mikið meira fóður til viðhalds líkamshitanum.
Óvíða eru landgæði svo góð og svo snjólétt, að ær fái all-
an veturinn nóg fóður úti í náttúrunni. Aðal reglan verð-
ur ]>ví, að gefa þarf með beitinni.
Það fóður, sem ærnar l'á úti, er oftast sinuborið gras og
því léttmeti, nema þá Jielzt þar sem kvistur og lyng er
til slaðar. Öliælt er að fullyrða, að beitarfóðrið, ])ótt það
einnig sé kvistur og lyng, innilialdi mest Icolvetni, en lil-
tölulega lílið af eggjahvítu og steinefnum; þess ber því
fyrst og fremst að gæta, þegar valið er fóður með beitinni.
Ef við gerum ráð fyrir, að ærin fái framan af vetri
liálfa gjöf úti á jörðinni, þá þarf að gefa henni a. m. k. 0,25
fe inni.
Hingað lil liefir alvcg eðlilega þetta viðbótarfóður verið
hey, og oft, því miður, lélegt hey, og er þá ekki bætt úr
þeirri efnavöntun, sem er í beitarfóðrinu. Hér gildir
elcki síður reglan um, að cf ekki er nema létt hey til að
gefa með beitinni, þá á að bæta liana upp með kjarnfóðri.
Þelta alriði — kjarnfóður með beit — hefir verið rann-
sakað all-ítarlega liér á landi, og liggja fyrir þar að lúl-
andi niðurstöður tilrauna, sem lala sínu óhrekjandi máli.
Og skal nú vikið að því lielzta, sem af þeim má læra.
Veturna 1927—1929 voru gerðar beitartilraunir með ær.
Var þeim stjórnað af Þóri Guðmundssyni, þá kennara á
Hvanneyri. Tilgangur þessara lilrauna var fyrst og fremst