Búfræðingurinn - 01.01.1938, Blaðsíða 104

BUFRÆÐINGURINN
100
þægilegur til allrar notkunar og þó einkum, þegar færa
þarf þungt grjót úr flögum.“
Búfræðingnum þykir mjög vænt um það, þegar bænd-
ur skýra honum frá reynslu sinni, ekki sízt um þá liluti,
sem hann fjallar um. (}.
Sundlaug með kolahitun.
Á síðari árum liafa hér á landi verið byggðar allmargar
sundlaugar, sjálfstæðar og í samhandi við skóla, og eru
þær flestar við heitar uppsprettur. En víða hagar svo til,
að jarðhiti er ekki til staðar í heilum liéruðum og verður
þá að taka til annara ráða, t. d. upphitun með kolum eða
rafmagni, þar sem það er ódýrt, en slík upphitun sund-
lauga er aðeins á örfáum stöðum hér á landi.
Giiðmundur Magnússon Hóli nið Bolungavík hefir
skrifað mér um sundlaug í Bolungavík með kolaupp-
hitun og set ég hér kafla úr bréfi hans:
„Ungmennafélag Bolungavíkur hefir hyggt laugina og
rekið síðan liún var fullgerð. Það var byrjað á verkinu
1914, og var þá liugmyndin að hala laugina óupphitaða og
synda í köldu vatni. Stærð laugarinnar var þá ákveðin
15 X 30 m og mesta dýpi 2,1 m. Síðan var byrjað á verkinu
og unnið í 2 ár fyrir um 2500 kr. Það fjármagn aflaði fé-
lagið sjálft á ýmsan liátt og fékk engan opin'beran styrk.
Þegar hér var komið sá félagið sér ekki fært að halda á-
fram með bygginguna, vegna fjárskorts, og var ákveðið að
láta staðar numið, þar til fé hefði safnast, svo að hægt
yrði að ljúka verkinu.
Var nú ekkert aðliafst í þessu efni þar til 1928, en þó
komið á staðinn öllu innlendu efni með gjafavinnu fé-
lagsmanna og safnað allverulegri fjárhæð. Velurinn 1928
var ákveðið að halda áfram með sundlaugarhygginguna,
en með alll öðru fyrirkomulagi en upphaflega var lnigsað.
Var nú ákveðið að hita laugina með stórum miðstöðvar-
katli og minnka liana um helming, hafa grynnri enda laug-