Morgunn - 01.12.1978, Síða 40

134
MORGUNN
Við húskveðjuna hafði Einar bróðir Sæmundar leikið á
orgelið og hann var sá eini, sem gripið hafði í það síðan Sig-
urður heyrði orgeltónana nóttina góðu.
Húsráðendur í Laxárdal voru þá Sæmundur Einarsson og
festarkona hans Margrét Sveinbjarnardóttir. Þar voru í heim-
ili Rannveig móðir Sæmundar, „og var ætíð eins og ljós, hljóð
°g rólynd.“ Um Sæmund sagði hann að hann hefði reynst
sér sem besti bróðir, en Margrét hefði verið sér „sem indæl-
asta móðir.“ Hjón, sem höfðu flosnað upp frá búskap, voru
þama í vinnumennsku. Hét konan Guðrún Jónsdóttir, en mað-
urinn Jónas Jónsson. Þarna var líka annað veifið dóttir þeirra,
er Guðrún hét og geðjaðist Sigurði vel að henni, en miður að
foreldrum hennar.
Húsakynnum lýsti Sigurður þannig: I sérstakri stofu hafði
Rannveig aðsetur sitt. Þar var orgel og sagði Sigurður að það
hefði verið mestu unaðsstundir sínar er hann sat þar, og Sæ-
mundur lék á orgelið og söng. Aftur af þessari stofu var bað-
stofan og þar svaf allt hitt heimilisfólkið. Tveir litlir hliðar-
gluggar voru á baðstofunni, en þó var hún nógu björt. Þar
inni voru fjögur rúmstæði. I innra rúminu vinstra megin svaf
Margrét, svo var rúm Sæmundar og hjá honum svaf Sigurður.
1 innra rúminu hægra megin sváfu þau hjónakomin Jónas
og Guðrún, en rúmið aftan við þau var ætlað hundunum, en
þeir voru tveir.
Nú leið fram að túnaslætti. Þá smiðaði Sæmundur forláta
hrífu handa Sigurði, og fannst honum nú sem hann væri
maður með mönnum. Þegar fór að verða skuggsýnt á kvöld-
in, kom það i hlut Sigurðar að sækja kýrnar, því að þá hættu
þær að koma heim sjálfkrafa. Varð Sigurður oft að leita að
kúnum, einkum ef þoka var og illviðri, og kom þá stundum
ekki heim með þær fyrr en komið var fram yfir háttatima.
Guðrún Jónsdóttir varð þá að vaka eftir honum, því að hún
átti að mjólka kýrnar. Var hún þá jafnan óblíð á manninn,
er henni þótti hann koma seint.
Nú var það eitt kveld, að honum gekk illa að finna kýrnar,
en þegar hann var kominn með þær heim undir bæ, sá hann