Morgunn - 01.12.1978, Síða 48

142
MORGUNN
okkar. Það hefur séð á lífi foreldra sinna, að gæfan er ekki
föl fyrir fé eða frama.
Meðal annars af þessum ástæðum fögnum við nýjum rann-
sóknum vísindanna, sem færa enn nýjar stoðir skynseminnar
undir þá skoðun, að látinn lifir.
Þær rannsóknir nútímans sem hafa stutt þetta bezt eru
einkum fyrrgreindar rannsóknir á endurholdgunarkenning-
unni, sem minnst er á hér að framan, rannsóknir á sýnum
við banabeð og rannsóknir á reynzlu fólks, sem læknar hafa
lýst yfir að sé látið en snýr engu að síður aftur til jarðlík-
amans.
Við skulum nú bregða upp nokkrum dæmum í bók Ray-
monds Moody af fólki, sem hefur verið lýst látið en snúið
aftur og getað sagt frá því, sem henti það meðan engin lifs-
mörk reyndust vera á jarðlikamanum.
Eitt af þvi sem er afaralgengt í þessum frásögnum er lýs-
ing þessa fólks á þvi, hvernig það hittir vini og kunningja
aftur, sem dánir eru. Kona nokkur lýsir því með þessum
orðum:
„Þetta henti mig við barnsburð. Fæðingin var mjög erfið
og ég missti mikið blóð. La'knirinn taldi mér ekki bjargar
von og sagði ættingjum mínum að ég myndi deyja. En ég
var með fullri rænu, þegar hann sagði þetta og á meðan
hann hafði orð á þessu, fann ég það á mér, að ég væri að
snúa við. Á meðan á þvi stóð varð ég þess vör, að hjá mér
var fjöldi fólks, nánast heilir hópar að mér virtist, sem sveim-
uðu uppi undir lofti herbergisins. Þetta var allt fólk, sem ég
hafði þekkt i lifanda lífi, en var nú látið. Ég sá þarna hana
ömmu mína, stúlku, sem hafði verið skólasystir mín og fjölda
annarra ættingja og vina. Ég sá einkum andlit þeirra og
fann fyrir nærveru þeirra. Þau virtust öll vera glaðleg. Þetta
varð fagnaðarrikt augnablik og ég fann að þau voru komin
til þess að vernda mig og leiðbeina mér. Þetta var því líkast
sem ég væri að koma heim lil mín og allur hópurinn væri
kominn til þess að fagna mér. Allan þann tíma sem á þessu