Saga - 1955, Blaðsíða 71

147
komme til Stuen uden alleene fra gaardsdórren
igiennem den deel af den gamle biggning Som
[endnu17) er uforandret.
Frá Kristjáni Eldjárn, þjóðminjaverði:
Um Valþjófsstaðarhurð:
Guðmundur Þorsteinsson frá Lundi segir eft-
ir móður sinni, Rannveigu Sigfúsdóttur, að
sagað hefði verið ofan af hurðinni til þess að
koma henni fyrir í kirkjunni, vegna þess að
kirkjudyrnar voru lægri en dyrnar í skála Þórð-
ar, en það fylgdi hurðinni, að hún væri frá
skála eftir Þórð hreðu.
Hurðin hvarf skyndilega frá V. án þess, að
almenningur vissi, en upp kom seinna úr dag-
bók Jóns Höskuldssonar, vinnumanns á
Skjögrastöðum, klausa þess efnis, að ,,í dag
hafi menn farið hjá, þeir sem fluttu V. hurð
áleiðis til útlanda".
Rannveig hefur þetta sjálfsagt frá föður
sínum, Sigf. Sigf.syni, bónda Skjögrast., en
uppalinn var hann í Langhúsum í Fljótsdal.
Utdráttur úr bréfi Halldórs Stefánssonar, bónda
að Valþjófsstöðum í Núpasveit,
dagsettu 27/4 1954-.
■— — — Bænhússtóftin stóð utan túns, í
norðvesturátt frá bænum. Vegalengdina mældi
ég í vetur, og reyndist hún 280 metrar. Tóftin
6. v. io) een fr' V' ii) [bildhuggerie. 12) [Sængebænke.
'3) [menes at holde. 14) [gamle bigningsform. 15) [Bild-
huggerverk. 1«) [og. n) [endda.