Almanak Hins íslenska þjóðvinafélags - 01.01.1956, Side 95

einkenndi næstu árin eftir þjóðfundinn, var nú komin
beiskja og þyrrkingur, er að visu fór þverrandi í
bili, meðan menn áttu þess að vænta 1864—1869 að
rakna myndi fram úr deilunni um stjórnarskrármálið
og fjárskilnað Islands og Danmerkur. Verzlunarfrelsið
1855 hafði enn lítinn ávöxt borið og ríkisstjórnin
þybbaðist við að sinna óskum landsmanna um endur-
bætur, sem nokkurt fé kostuðu. Hér bættist svo við
hið mikla áfall, sem fjárkláðinn síðari leiddi yfir
Suðvesturland, er olli eigi aðeins gifurlegu efnatjóni
heldur og illvígum deilum og flokkadráttum innan-
lands, en þar á ofan bættist illt árferði, er þjakaði
fast högum bænda. Við þessar aðstæður hóf Tryggvi
Gunnarsson þjóðmálabaráttu sína. Áhugi hans beind-
ist frá upphafi fyrst og fremst að atvinnumálum,
verzlunarmálum og samgöngumálum. í þessum efnum
gerðist hann brautryðjandi. Þótt hann fylgdi trúlega
vini sínum, Jóni Sigurðssyni, í stjórnarbótarmálinu
og þó einkum fjárhagsmálinu, hafði hann aldrei ríkan
áhuga á hinum æðri stjórnmálum. Kom þetta glöggt
í Ijós, er Benedikt Sveinsson hóf baráttu sína fyrir
endurskoðun stjórnarskrárinnar upp úr 1880. Var
bæði, að Tryggva virtist annað þarfara, enda var
honum ef til vill ljósara en mörgum öðrum, vegna
kunnleika sins á dönskum stjórnmálum við lang-
dvalir i Kaupmannahöfn, að sú barátta myndi um
sinn til engra úrslita háð. Hann komst aldrei lengra
í því að verða frelsishetja en að gerast heimastjórnar-
maður og má hver sem vill lá honum það. Hann var
fyrst kjörinn alþingismaður 1869 og átti síðan sæti á
Alþingi til 1885, þótt eigi sæti hann öll þing þessi
ár. Átti hann á þessu tímabili miklu að ráða á Alþingi
jafnan um fjármál og atvinnumál einkum, enda þótti
hann nær öllum fremri um vit og þekkingu í þeim
efnum. 1885 hætti hann þingsetu i bili, að nokkru
vegna þess, að honum likaði ekki, að þingið eyddi
kröftum sínum í árangurslaust þref um endurskoðun
(93)