Almanak Hins íslenska þjóðvinafélags - 01.01.1956, Síða 109

mönnum, sem litla eða enga reynslu höfðu af slíku
starfi, voru deigir og hikandi og gjarnt til aS leggja
árar í bát, strax og eitthvað blés á móti. Rangt væri
að segja, að Tryggvi léti slíkt hvergi á sig fá. í þeirri
hörðu baráttu, sem hann háði árum saman við að
halda Gránufélaginu frá þroti, hlaut honum oftlega
að renna til rifja kæruleysi og algert hirðuleysi alls
þorra félagsmanna um hagi félagsins og framtið
þess. En þrátt fyrir allt glataði hann aldrei trú sinni
á mátt og gildi samtakanna. Liklega hefur enginn
Islendingur, a. m. lc. um hans daga, verið jafnóþreyt-
andi í því að stofna félög og starfa í þeim. Þetta er
þvi einkennilegra, er hann var i eðli sínu ráðríkur
og einráður, eða a. m. k. lærðist honum með aldri
að treysta bezt sjálfum sér, dómgreind sinni og atorku
sjálfs sín. En reyndar voru þessir kostir hans þjóð-
kunnir og svo ósérplægni hans, og þótti þvi flestum
hverju máli vel borgið, er hann tók að sér forustuna.
Á þetta einltum við hin fyrri ár hans, en siðar átti
hann nokkrum mótþróa að sæta frá yngri kynslóðinni,
er þótti þröngt um sig undir handarjaðri hans. Gætti
hér og pólitísks ágreinings, eins og gengur. Þannig
var hann um mörg ár formaður íslendingafélags i
Kaupmannahöfn og vann þar þarft verk og mikið.
En síðar klufu stúdentar félag þetta, vist mest vegna
pólitísks ágreinings upp úr 1880.
Þess var áður getið, að Tryggvi var forseti Þjóð-
vinafélagsins í hálfan fjórða áratug. Þjóðvinafélagið
var stofnað 1871. í rauninni var það frá upphafi
runnið frá því, að þeir þingmenn, er studdu Jón
Sigurðsson, stofnuðu fastan flokk með sér á Alþingi
1869. í þeim hópi var Tryggvi Gunnarsson, þá nýr
þingmaður. Hann hafði áður fyrr og fyrst 1866 reynt
að fá Þingeyinga til þess að koma á hjá sér föstum
samtökum, að fyrirmynd norska þjóðvinafélagsins,
með föstu árgjaldi i sameiginlegan sjóð til eflingar
atvinnuvegum í héraðinu. Nú var þessu fram haldið
(107)