Tímarit Þjóðræknisfélags Íslendinga - 01.01.1939, Blaðsíða 79

52
TfMARIT ÞJÓÐRÆKNISFÉLAGS ÍSLENDINGA
átt góða komu hingað í dag, síðustu
drefjarnar af beiskju, skömm og
hræðslu æskuáranna höfðu hreins-
ast af honum. — Hann hafði fundið
í orðum gömlu konunnar þrá alira
manna — löngunina eftir fegurð og
friði. Henni hafði tekist að halda
hlýju í sál sinni og gulli í hjarta —
hún var alin upp á brjóstum jarðar,
og frá henni teigaði hún krafta sína.
Hún hafði flutt, gull og eld — haust-
liti skóganna — með sér, sem heim-
anmund, sá sjóður mundi endast
henni til æfiloka. Hana dreymdi
um, að komast aftur austur í feg-
urð og blómailm. Þann draum ætl-
aði hann að láta rætast. — Kelly
mundi að hann sat þarna og athug-
aði skuggana sem iðuðu í grænu
grasinu og hrærðust eftir því, sem
vindurinn blés í greinum trjánna,
laufin skulfu og titruðu og skugg-
arnir af þeim dönsuðu viltan dans
við sólskinsblettina, með þeim hraða
og litbrigðum að augu hans gátu
tæplega fylgt eftir. Ljósið og skugg-
arnir áttust alstaðar við. — Lífið
sjálft lék þarna fyrir augum hans
— flögrandi skuggar yfir grænum
gróðrinum — leifturhröð litbrigði!
— Mönnunum veitist tíðum svo afar
erfitt að aðgreina sj ónhverfingar
frá veruleika.----------Og er nokk-
uð varanlegt nema eilífðin?
Kelly hrökk hastarlega upp úr
hugleiðingum sínum, síminn hringdi
í ákafa — lífið og starfið hrópuðu
ennþá til hans hárri röddu.
Mó<Sií? mimi
Kvæðið eftir Vinje—Lag eftir Grieg
Þú sveitist blóði, móðir mín,
ög mögur, þreytt er hönd.
En söm er hjartahlýan þín,
og hugdirfð sama úr augum skín,
sem binda engin bönd.
Þú tíðum þerðir tár af hvarm
og trega vékst á bug.
En þrek í huga, afl í arm
í æsku fékk eg þér við barm,
og sigursöng í hug.
Og alt hið besta, er í mér býr,
að erfðum gafstu mér.
Við annir lífs og ævintýr
því altaf til þín hugur snýr,
hvert helzt sem bát minn ber.
G. J. þýddi