Tímarit Þjóðræknisfélags Íslendinga - 01.01.1939, Qupperneq 108

IÞjóös’^K.msfélagsins
Tuttugasta ársþing Þjóðræknisfélags
Islendinga í Vesturheimi var sett i efri
sal Good Templara hússins þann 21. feh-
rúar 1939, klukkan 10 fyrir hádegi. Voru
þar saman komnir félagsmenn og full-
trúar úr bænum og viðsvegar að úr bygð-
um Islendinga. Forseti félagsins, Ðr.
Rögnvaldur Pétursson hóf máls og kallaði
fólk til sæta, og bað þvinæst þingheim
að syngja sálminn: “ó, blessa Guð vort
í'eðra frón!” — Þá flutti séra Rúnólfur
Marteinsson bæn þá er hér fer á eftir.
Faðirinn eilífi, vér synir og dætur Is-
lands — komin saman á Þjóðræknisþing
færum þér þakkarfórn. Þú hefir kvatt
°ss saman. 1 þinu nafni viljum vér vinna
Öll vor störf. “I þér lifum, hrærumst og
erum vér.” Þú Guð, vor faðir frá kyni
til kyns, ver þú með oss í öllum athug-
Unum og framkvæmdum.
Þú hefir kvatt oss á endurminninga
fund. Sumar þær endurminningar eru úr
lífsreynslu sjálfra vor, margar frá at-
vikum, sem ekki verða almenningi birt,
en eru dýrmæt einstökum mönnum og
konum. En langmest af þessum fjár-
sjóðum eru endurminningar kynstofnsins
sjálfs, öld fram af öld. Þú hefir sjálfur
kveikt þann eld, sem gert hefir bjart í
þjóðarsálinni í allri sögu vorri. Vér þökk-
um fyrir eld manngöfgis, sem fært hefir
yi þeim sem úti voru í næðingum marg-
víslegra hörmunga; eld listfengis, sem
skapað hefir ódauðlegar myndir í ljóð-
um og sögum; eld trúar, sem komið hefir
tfá hinu heilaga altari alheimsins, frá
Þér sjálfum, sem vér eigum alt að þakka.
^ér þökkum þér fyrir þann guðdómlega
endurminninga hljóm, sem ómar allar ár-
uuna raðir, síðan vér urðum til sem sér-
stakur hópur. Gef oss náð til að þakka
þér, ekki einungis í orði, heldur einnig I
Verki.
Vér þökkum þér fyrir landið, sem þú
gafst oss, landið, sem agaði oss strangt
með sumum sínum óblíðu náttúruöflum,
— landið, sem þrátt fyrir alla erfiðleika,
vakti sál vora til athugunar á fegurð
fjalla og fossa, og gaf oss smekk til að-
dáunar á því sem er tignarlegt og magn-
þrungið. Vér þökkum þér fyrir þann
manndóm, sem fékk þrótt í fangbrögðum
við jötna margra geigvænlegra afla. I
öllu hinu andstæða varst þú vemdarinn, i
öllu stríði varst þú vor “hertogi á þjóðl'fs-
ins braut” — í allri dimmu varst þú ljós-
ið sem lýsti oss í “lágu hreysi, og langra
kvelda jólaeldur.”
Nú þegar vér komum saman til að
leggja rækt við það, sem vér höfum séð
bezt í þjóðararfi vorum, “föllum vér fram
og fórnum þér brennandi, brennandi sál.”
Afbrot vor eru mörg. A þeim biðjum vér
fyrirgefningar. En leiðsögn þlna þráum
vér umfram alt annað i lifi og dauða. Ver
þú oss ávalt eldstólpinn, sem vísar oss
veg á öllum nóttum erfiðleika og sorga,
en skýstólpinn, sem vér ékki missum
sjónar á, þegar dagur velgengninnar er
bjartur og vér freistumst til að hugsa, að
öll vor dýrð sé oss sjálfum að þakka.
Blessaðu, faðir, landið, sem gaf oss til-
veru, og þjóðina, sem þar er að ryðja sér
veg til farsælla lifskjara.
Blessaðu landið, sem þú hefir gefið oss
hér, með öllum þess dásemdar tækifær-
um, og kenn oss að elska það og reynast
því trúir.
Legg svo blessun þína, eilífi faðir, yfir
þing þetta, og veit oss öllum náð til að
láta anda þinn i öllum hlutum vísa oss
veg, svo að vér rækjum öll störf vor undir
þinni leiðsögn. Blessa þú ekki sizt ungu
kynslóðina, afkomendur vora í þe^su
landi.
Faðirinn eiiífi, vér þökkum þér og biðj-
um um blessun þína, í Jesú nafni, Amen.
Voru þá hafin þingstörf með því að
skrifari las upp þingboð það, er birtist
samhljóða í báðum islenzku blöðunum.