Ársrit Nemendasambands Laugarvatnsskóla - 01.05.1933, Qupperneq 150

148
henni, út að nr. 33, heima. Margar af smásögunuum
voru endursagðar. Ennfremur voru iðkaðar léttar tal-
æfingar, án sérstaks stuðnings bókarinnar.
Tungumálakennsla. Ef ástæður leyfa, tel ég' rétt að
gefa nemendum kost á að velja milli sem flestra er-
lendra tungumála. Það færir náminu meira líf og gjör-
ir það fjölbreyttara, enda þótt hver nemandi lærði að-
eins eitt erlent tungurnál. Hinsvegar ætti ekki að halda
aftur af þeim, að læra tvö erlend tungumál, er hafa
ótviræða námshæfileika á þessu sviði. Þrjú erlend
tungumál samtímis gætu og kornið til greina, væri um
sérstakar námsgáfur að ræða, er af bæru. Þessi skóli
gefur kost á námi í: dönsku, ensku og þýzku. Að lík-
indum verður bætt við sænsku í haust.
Viðvíkjandi tungumálanámi ber þó að íhuga það, að
námstíminn við alþýðuskóla er ekki langur, og getur
hann því aldrei leitt að marki sannrar fullkomnunar
eða til æðri vísindalegrar málkunnáttu. En hinsvegar
hefir reynslan þegar leitt í ljós, að sú þekking í tungu-
málum, sem alþýðuskóli fær veitt, getur verið mikils-
verður vísir fyrir þá, sem að lokinni skólavist í alþýðu-
skóla sækja aðra skóla, þar sem þeir svo halda áfram
að nema sömu tungur.
Ágreiningur nokkur er um alla fræðslulist. Um það,
hvernig haga skuli málakennslu, eru jafnan skiptar
skoðanir meðal þeirra, er um þau mál fjalla.
Þar sem námstíminn er mjög takmarkaður, getur
kennslan heldur trauðla orðið heilsteypt eða alhliða.
Liggur því í opnum augum að beina náminu inn á þá
braut, að það efli sem mest og bezt sjálfstæði nem-
enda, veki þá og styrki til sjálfnáms og miðist, ekki
hvað sízt við aðstöðu þeirra nemenda, sem að öllum
líkum ekki eiga völ frekara náms undir liandleiðslu
kennara. — Að þessu athuguðu virðist því auðsætt, að
leggja skuli megináherzlu á lestur málsins. Sú tilhög-
un er blátt áfram sjálfsögð hagsýni sökum þess, að