Ársrit Nemendasambands Laugarvatnsskóla - 01.05.1933, Side 171

169
barnaskólanámi. Slík börn væri ekki gæfusamlegt að
skorða við fábreytt verkefni í skóla og á heimili. Án efa
er það rétt, sem margir kennarar halda fram, að börn-
in séu ekki nógu nákvæmlega flokkuð eftir hæfileikum
og því ekki hægt að sníða námið, svo sem skyldi, eftir
því sem við á. Hér má ekki standa við orðin ein. Hér-
aðsskólarnir og gagnfræðaskólarnir fá einkum að ker.na
á því, sem miður fer í barnaskólunum. Héraðsskólarn-
ir, að minnsta kosti, geta ekki vísað nemendum heim
vegna vankunnáttu.
Til skamms tíma hefir lestrar- og skriftarkennsla
verið vanrækt í bamaskólum, um það ber sjálft unga
fólkið órækast vitni. Barnaskólarnir mega ekki draga
lengur að gera samtök um það, að tryggja svo vel sem
vera má, að öll böm verði fyrst og fremst læs og sæmi
lega skrifandi. Yrði þá léttari róðurinn hjá þeim skól-
um, sem taka við, hvað sem kunnáttu líður í öðrum
greinum. Hér í skólanum er kennt tugum nemenda, ó-
skiptum, allar námsgreinar nema íslenzka, reikningur
og erlend tungumál. Kennslan fer því fram í fyrirlestr-
um og viðræðum, án venjulegrar yfirheyrslu. Er því
hreinasta kvöl bæði fyrir nemendur og kennara, ef
stirðlega gengur að rita niður til minnis. Þetta gerir
sorglega oft vart við sig, líka hjá þeim, sem hafa góða
námshæfileika og greind. Óneitanlega fer betur á því í
skólum, þar sem nemendur eru nokkuð þroskaðir, að
láta vinnuþungann hvíla sem mest á þeim sjálfum. Sern
dæmi mætti nefna það, er ég gat um í sambandi við
sögunámið. Tel ég sjálfsagt, að kennslan fari aðallega
frarn í samræðum og fyrirlestrum. Þar sem eru 6ö—
130 nemendur í sömu kennslustund, er vitanlega ekki
hægt að spyrja hvem einstakan. En til þess að hægt
sé að vita, hversu vel nemendur fylgjast með, koma
skriflegu prófin að nriklu gagni. Beinlínis sem kennslu-
aðferð, eru þau dásamleg lyftistöng, sé hinn r é 11 i
a n d i samfara þeim. Fyrir sæmilega skrifandi nem-