Helgafell - 01.05.1953, Síða 59

HLJÖMLISTARMÁLIN
57
hann valdi sér bólfestn hér og starf
við' hin erfiðustu og ófullkomnustu
skilyrði. Hann hafði, þegar hann tók
við stjóm Tónlistarskólans, öðlazt
dýrmæta reynslu í starfi sínu hér og
erlendis, þekkti til hlítar alla þá örð-
ugleika, sem við var að etja, og sök-
um menntunar sinnar og kynna af
mestu tónlistarþjóðum heimsins, mun
hann hafa séð glöggar en nokkur ann-
ar maður það mark, sem stefna bar
að.
Af þessum ástæðum, og sökum per-
sónuleika síns og forystuhæfileika,
var Páll Isólfsson sjálfkjörinn skóla-
stjóri Tónlistarskólans í upphafi og
hefur nú veitt honmn forstöðu í meira
en tvo áratugi. Það' má segja, að skól-
inn hafi vaxið með Páli og Páll með
skólanum. En hann hefur átt því láni
að fagna frá byrjun, að hafa á að
skipa ágætu kennaraliði. Auk þeirra,
sem beinlínis koma við sögu hljóm-
sveitarinnar í þessum þáttum, Björns
Olafssonar og Jóns Þórarinssonar, ber
og að nefna í þessu sambandi Arna
Kristj ánsson, sem frá fyrstu tíð hef-
ur verið hægri hönd Páls og skóla-
stjóri í fjarveru hans, og stutt hann
örugglega í öllu starfi. En Árni er
fjölgáfaður maður og gagnmenntað-
ur í tónlist og svo frábær kennari,
að vandfundinn mun vera hans jafn-
ingi. Páll tók þegar í upphafi þann
host, að ráða að skólanum aðeins þá
beztu kennslukrafta, sem völ var á,
og hefur afleiðingin orðið sú, að stund-
um, einkum á fvrri árum, störfuðu
Vlð skólann nokkrir útlendingar. Sætti
þetta um tíma — og ef til vill að
v°num — nokkurri gagnrýni, þegar
fyrir voru innlendir menn, sem virt-
ust geta komið til greina í þeirra stað.
En reynslan hefur sýnt, að í höfuð-
dráttum hefur þessi stefna verið rétt,
og eftir á er ljóst, að önnur aðferð
hefði getað orðið skólanum til mikils
hnekkis.
V.
Eins og áður var vikið að, var höf-
uðmarkmiðið með' stofnun og rekstri
Tónlistarskólans að ala hér upp hljóð-
færaleikara fyrir væntanlega sinfón-
íska hljómsveit. En það eitt var ekki
nægilegt. Hitt var jafnnauðsynlegt, að
halda áfram að þjálfa í hljómsveitar-
leik þá krafta, sem fyrir voru og þá,
sem bættust við úr skólanum smám
saman, enda þótt skilvrðin væru erfið
og listrænn afrakstur stundum með
minna móti. Af þessum ástæðum tókst
Tónlistarfélagið' einnig á hendur rekst-
ur Hljómsveitar Reykjavíkur, sem
fram til þessa hafði verið forsjár- og
vegalítil. Réði nú félagið dr. Mixa til
sín sem hljómsveitarstjóra og kennara
við Tónlistarskólann. Hann starfaði
síðan á vegum félagsins til ársins 1938,
þokaði Hljómsveit Reykjavíkur yfir
byrjunarhjallann og var auk þess
kennari ýmissa hinna þekktustu yngri
tónskálda í tónfræði og tónsmíði. Má
þar m. a. nefna Karl O. Runólfsson,
Helga Pálsson, Siguringa Hjörleifsson,
Árna Björnsson og Jón Þórarinsson.
Dr. Mixa æfði og stjórnaði 2 fyrstu
óperettusýningunum, Meyjaskemm-
unni og Bláu kápunni og einnig óper-
unni „Svstirin frá Prag“. Á þessum og
næstu árum útskrifuðust líka úr Tón-
listarskólanum mjög margir þeirra,
sem síðan hafa orðið hinir liðtækustu
hljómsveitarmenn og raunar máttar-
stoðir allrar hljómsveitarstarfsemi
hér. Þar á meðal eru 5 af 7 fyrstu
fiðluleikurum, sem að undanförnu
hafa að staðaldri leikið fyrstu fiðlu í