Helgafell - 01.05.1953, Page 131

Á FÖRNUM VEGI
129
þjóðmenningar og lista á 19. öld. Hef-
ur Lárus lagt mikla alúð og rækt við
þetta skennntilega viðfangsefni, ritað
um það margt merkilegt og komizt
þar að athyglisverðum og nýstárleg-
um niðurstöðum. Nú hefur Lárus, að
keiðni Helgafells, búið til prentunar
ntgerðir sínar um Sigurð málara, og
verður bókin jafnframt, frá útgáfunn-
ar hálfu, einskonar afmælisrit höfund-
arins.
Helgafell þakkar Lárusi Sigur-
björnssyni margháttuð menningar-
stórf og árnar honum allra heilla á
fimmtugsafmælinu.
Heimsókn finnsku óperunnar
L1 Ljóðleikhússins var mjög vel
lePpnuð og báðum aðilum til sóma.
Óperan „Österbottningar“ eftir Leevi
JMadetoja, sem ásamt höfundi sínum
var áður algerlega óþeklct hér á landi,
reyndist vera heilsteypt og svipmikið
verk, þjóðlegt og alþjóðlegt í senn að
efni og anda, aðgengilegt áheyrnar án
þess að vera liversdagslegt; alvarlegt,
en þó ekki án þeirrar kímni, sem gef-
ur alvörunni fyllsta þunga. Hinir
finnsku gestir, með forstjóra finnsku
óperunnar, Sulo Ráikkönen, og aðal-
hlj ómsveitarst j óra hennar, Leo F untek,
í broddi fylgingar, eru yfirleitt úrvals
listamenn og meðferð þeirra á þessari
„þjóðaróperu“ Finna svo sannfærandi,
að jafnvel hin annars óskiljanlega
finnska tunga virtist verða lifandi og
skiljanleg í ljósi tónlistarinnar.
Um 3000 manns munu liafa séð
þessar óperusýningar hér, og heíðu
mátt vera fleiri, þótt ekki sé þetta
lág tala eftir því sem annarsstaðar
mundi þykja góð aðsókn að óperusýn-
ingum og „miðað við fólksfjölda“. Það
má fullyrða, að heimsókn finnsku ó-
perunnar hafi haft meiri og djúptæk-
ari áhrif í þá átt að kynna okkur
kjarna finnskrar menningar og þjóð-
arsálar en nokkuð annað, sem gert
hefur verið í því skyni.
Tónlistin er sú tunga, sem á auð-
veldastan og áhrifamestan hátt flyt-
ur boðskap menningarinnar milli
þjóða, glæðir skilning og sarnúð og
brúar það bil, sem ólíkar þjóðtungur,
aðstæður og lífsviðhorf skapa. Það er
sagt, að eitt tónverk eftir Sibelius,
„Finlandia“, hafi orðið afdrifaríkara í
frelsisbaráttu finnsku þjóðarinnar
heldur en þúsund flugrit og hvatning-
arræður. Þetta mætti verða okkur
lexía, — áminning um það, að listir
og menningarmál eru ekki hégómi og
leikaraskapur, sein menn dunda við