Tímarit Máls og menningar - 01.06.1966, Síða 97

Dagbók Bjarnu Thorsteinssonar amtmanns
hid sama, hvors eg svo margsinnis adur hefi ordid var, ad hreinskilni og gott
hiarta, er, fremur varud, þessa elskuverda manns höfud karakter. Idoppe var
hiá mér um morgunin; eg kom um daginn til Lassens og Simonsens.
1 Decbr. Var eg heima og skrifadi. lillastund í Rentuk. isl. Contoiri.
2. Decbr. Var Hoppe hiá mér og eg hiá honum áhrærandi Forestillinguna.
Uin middag bordadi eg hiá Orsted. Medal an(n)ara var þar Etatsr. Rosen-
vinge, Lange og Örsted, Justitsr. Jacobsen og Professor Sibbern. Veiting var
þar borgaralig og bordbúnadur einfaldur, enn Conversationin var lifandi,
spaugandi og hvarfladi allt umkring, eins og hvor vildi uppastínga.
3. Decbr. Komu tii mín Hoppe, Grosseri Magnus og Fl.
4 Debr. Var eg (í) Rentuk. og Cancelli Arkivinu; skrifadi.
5 Decbr. Skrifadi heima.
6. Decbr. Var eg (hiá) Kabinetssekret. Justitsr. Feddersen, áhrærandi
Agent Svendsens börn. Hoppe hiá mér, eg hiá Profess. Magnuss. ad ödruleiti
skrifadi (eg) heima.
7. Decbr. Kom eg til Hoppe og Lassen — skrifadi.
o. Decbr. Var eg heima og skrifadi athugasemdir vid þad frumvarp lil
Criminalforordn. fýri Island, sem Örsted fýri fáum dógum sídan sendi mér.
Þetta frumvarp hafdi verid refererad i Statsrádinu,34 enn Prints Chr. hafdi
erklerad sig móti því, ad þad ýrdi approberad,* þar þad væri ósæmiligt, ad
nærstum öll ströff á Isl. skyldu vera híding.35 Hann meinti, ad fangelsi, vatn
og braud líka mætti innfærast þar, hvari Canc. var af allri an(n)ari mein-
ingu. Canc. var ordid leidt á þessu, enn vildi þó fá eitthvad utgiört um út-
kastid, med hvoriu eg feck ad lesa mikid lánga, enn ei miög vel samansetta
Forestilling af Canc., líka athugasemdir vid útkastid af Assessor Sveinbiörn-
sen, yfirhöfud vel samdar.
34 Ríkisráðið var æðsla stofnun rikisins. I Jtví voru kongurinn, Friðrik VI, Cliristian
prins og 6 ráðherrar eða leyndarráð, þ. á m. Moltke greifi, Mösting og Stemann, sem
hér koma við sögu, sbr. Kgl. dansk Hof -og Stats-Kalender for Aar 1834, 122.
35 Menn höfðu komizt að raun um að dómur upp á vatn og brauð var ekki talinn refs-
ing á Islandi. „Straffen cfter Indbyggernes Levemaade ikke vilde blive betragtet som
noget synderiigt Onde.“ Flest afbrotin voru þau að menn stálu til að seðja hungur sitt.
(Sjá Tímarit Máls og menningar 1963, 4. hefti, 280. bls.)
* Samþykkt.
191