Tímarit Máls og menningar - 01.12.1970, Side 108

Tímarit Máls og menningar
Því við verðum að snúa aftur og taka til starfa
Og hann getum við ekki tekið með og ekki skilið hér eftir
Við verðum semsagt að skjóta hann og fleygja í kalkgryfjuna
Því kalkið leysir hann upp!
STJÓRNARKÓRINN:
Funduð þig enga útleið?
ÁRÓÐURSMENNIRNIR FJÓRIR:
A þessum stutta fresti fundum við enga útleið.
Einsog dýrin á mörkinni hjálpa hvert öðru
Þráðum við líka að hjálpa þessum manni
Sem barizt hafði við hlið okkar fyrir málstaðnum.
Fimm mínútur í sjónmáli við ofsóknarmenn okkar
Hugsuðum við: hvaða kostur
Er betri?
Einnig þið hugsið núna
Hvort til hafi verið betri kostur.
Þögn.
Við ákváðum semsagt: að skera án tafar
Fótinn af okkar eigin líkama.
Skelfilegt er það að deyða.
En ekki einungis aðra, okkur deyddum við líka ef nauðsyn bæri til
Því aðeins með valdi verður þessum skaðsama
Heimi breytt, svosem
Hver lifandi maður veit.
Okkur auðnast þá ekki enn, sögðum við
Að lifa án þess að deyða. Einasta á hinum
Ósveigjanlega vilja okkar til að breyta heiminum
Reistum við
Úrræðið.
stjórnarkórinn:
Haldið áfram sögunni, samúð okkar
Er ykkur tryggð.
Ekki var það auðvelt að gera hið rétta.
Ekki þið kváðuð upp dóminn yfir honum, heldur
Veruleikinn.
ÁRÓÐURSMENNIRNIR FJÓRIR: Við endurtökum síðasta samtal okkar.
298