Tímarit Máls og menningar - 01.12.1970, Síða 120

Tímarit Máls og menningar
hr. Hakkett, stofna þau til kunningsskapar. Daman tók nú tungu sína úr
munni herrans, og herrann lét sína upp í hennar. Gott og vel, sagði hr.
Hakkett. Hann tók eitt skref áfram til að fullvissa sig um, að hin hönd herr-
ans væri ekki aðgerðalaus. Honum hnykkti við, að sjá hana dingla iðjulausa,
með þrjá fjórðu af brunnum vindlingi milli fingranna.
Hér er ekkert ósiðlæti, sagði lögregluþjónninn.
Við komum of seint, sagði hr. Hakkett. Það var leitt.
Álítið þ ér að ég sé fáviti? spurði lögregluþjónninn.
Hr. Hakkett hrökk eitt skref til baka, reigði höfuðið með erfiðismunum,
þangað til hann hélt að skinnið á hálsinum mundi rifna, og loks sá hann í
fjarska rautt ofsafengið andlitið stara illilega á sig.
Lögregluforingi, hrópaði hann, eins og guð getur vitnað með mér, hann
var með höndina á því.
Guð er ekki vitnisbær.
Hafi ég hindrað yður í starfi, sagði hr. Hakkett, margfaldar afsakanir.
Ég gerði það í heiðarlegum tilgangi, fyrir yður, fyrir mig, fyrir samfélagið
í heild.
Lögregluþj ónninn rétt anzaði.
Ef þér ímyndið yður að ég viti ekki númerið yðar, þá skjátlast yður, sagði
hr. Hakkett. Ég er kannski veikburða, en sjón mín er prýðileg. Hr. Hakkett
settist á bekkinn, ennþá hlýjan eftir atlotin. Góða nótt og hafið þökk fyrir,
sagði hr. Hakkett,
Þetta var gamall bekkur, lágur og slitinn. Hnakki hr. Hakketts nam við
bakslá bekksins, en þar fyrir neðan skagaði kryppan út óhindruð. Fæturnir
rétt námu við jörð. Yzt á löngum útréttum handleggjunum héldu hendurnar
um armslárnar. Stafurinn hékk um háls lionum og lafði niður milli hnjánna.
Þannig horfði hann úr skugganum á síðustu sporvagnana fara framhjá,
ó ekki þá síðustu, en hér um bil, og á hina löngu grænu og gulu liti sumar-
kvöldsins á himninum og í lygnu síkinu.
Nú gekk herramaður framhjá með konu uppá arminn, og gaf honum gætur.
Nei góða mín, sagði hann. Þarna er Hakkett.
Hakkett, sagði konan. Hvaða Hakkett? Hvar?
Þú þekkir Hakkett, sagði herrann. Þú hlýtur að hafa heyrt mig tala oft
um Hakkett. Kryppu-Hakkett. Þarna á bekknum.
Konan horfði með athygli á Hakkett.
Svo þetta er Hakkett, sagði hún.
Já, sagði hann.
310