Tímarit Máls og menningar - 01.12.1970, Page 122

Tímarit Máls og menningar
Ég er með' vindlakveikjara, sagði herrann.
Hr. Hakkett tók blað uppúr vasa sínum, og herrann kveikti á kveikj aranum.
Hr. Hakkett las: Til Nellýjar.
Til Nellýjar, sagði frúin.
Til Nellýjar, sagði hr. Hakkett.
Það varð þögn.
Á ég að halda áfram? spurði hr. Hakkett.
Móðir mín hét Nellý, sagði frúin.
Nafnið er fremur algengt, sagði hr. Hakkett. Jafnvel ég hef þekkt nokkrar
Nellýjar.
Lestu áfram, kæri vinur, sagði herrann.
Hr. Hakkett las: Til Nellýjar.
Yfrið nóg, sagði frúin.
Kona með sjal fór framhjá þeim. Kviður hennar sást ógreinilega, blásinn
upp eins og blaðra.
Aldrei var ég svona, góði minn, sagði frúin. Var það?
Ekki svo ég vissi, elskan mín, sagði herrann.
Þú manst kvöldið sem Larrý fæddist, sagði frúin.
Já vissulega, sagði herrann.
Hvað er Larrý orðinn gamall núna? sagði hr. Hakkett.
Hvað er Larrý orðinn gamall, góða mín, sagði herrann.
Hve gamall Larrý er, sagði frúin. Larrý verður fertugur í marz, D. V.
Já, Dé Vafar alltaf svoleiðis, sagði hr. Hakkett.
Ekki vil ég nú segja það, sagði herrann.
Þér vilduð kannski heyra, herra Hakkett, sagði frúin. Um kvöldið þegar
Larrý fæddist.
Blessuð segðu honum það, sagði herrann.
Jæja, sagði frúin. Við morgunverðinn lítur Guffi til mín og segir: Tettý
segir hann, Tettý ljúfan, ég vildi mjög gjarnan bjóða Thomsen Krím og
Kálhorn að hjálpa okkur að borða öndina, væri ég viss um, að þú treystir
þér til þess. Ja hérna góði minn, segi ég, ég hef aldrei á ævi minni verið
jafn hraust. Þetta voru mín orð, er það ekki?
Rétt er nú það, sagði Guffi.
Jæja, sagði Tettý. Þegar Thomsen kemur inn í borðstofuna með Krím og
Bjart á eftir sér — Kálhorn minnir mig hafi verið búinn að lofa sér annað
— var ég þegar sezt við borðið. Þér fannst það ekkert undarlegt, var það
elskan mín?
312