Tímarit Máls og menningar


Tímarit Máls og menningar - 01.11.1971, Side 47

Tímarit Máls og menningar - 01.11.1971, Side 47
Gamla konan Um það bil misseri eftir lát afa míns skrifaði prentarinn föður mínum, að nú væri móðir hans farin að borða á gistihúsum annanhvern dag. Hugsa sér þvílíkt og annað eins! Hún amma, sem alla sína daga hafði eldað ofan í fjölda manns og unnið sjálf upp leifarnar, hún var farin að borða á veitingahúsi! Hvað hafði komið yfir hana? Litlu síðar átti faðir minn viðskiptaerindi í nágrenni bæjarins og notaði tækifærið til að heimsækja móður sína. Hún var í þann veginn að ganga út, þegar hann kom. Hún tók aftur af sér hattinn og bar gesti sínum rauðvínsglas og tvíbökur. Hún virtist í mjög kyrrlátu skapi, hvorki sérlega upprifin né tiltakanlega hljóðlát. Hún spurði um okkur börnin, og þó ekki ýtarlega; henni lá einkum á hjarta, hvort við fengjum kirsiber. Hún var að öllu leyti sjálfri sér lík. Herbergi hennar var sem vænta mátti þvegið í hólf og gólf, og sjálf var hún í góðu útliti. Hið eina, sem benti til hins nýja lífernis hennar, var það að hún vildi ekki fara með föður mínum upp í kirkjugarð, að vitja um gröf manns síns. „Þú ratar þangað einn,“ sagði hún áherzlulaust, „það er þriðja leiði frá vinstri í elleftu röð. Ég ætla ekki að fara.“ Prentarinn upplýsti síðar, að hún hefði að öllum líkindum verið á leið til skósmiðsins. Hann kvartaði sáran: „Ég sit hér í þessum hundakofa,“ sagði hann, „með fjölskyldu mína og hef ekki nema fimm tíma vinnu á dag, þar að auki illa borgaða, andarteppan er að gera út af við mig, en við sjálfa aðalgötuna stendur húsið okkar galtómt.“ Faðir minn pantaði herbergi í gistihúsinu, en gerði þó ráð fyrir því að móðir sín byði sér að gista heima, að minnsta kosti fyrir siðasakir, en hún minntist ekki á það einu orði. En áður fyrr, þegar hús hennar var jafnan yfirfullt, hafði hún alltaf sett sig upp á móti því að hann gisti ekki hjá þeim og eyddi peningum í hótelherbergi! En hún virtist búin að kveðja fj ölskyldulífið í eitt skipti fyrir öll og komin inn á nýjar brautir, nú þegar dagur hennar leið að kvöldi. Föður mínum, sem hafði næmt auga fyrir skringilegum hlutum, fannst hún „býsna skemmtileg“, og ráðlagði frænda minum að láta hana fara sínu fram. Og hverju fór hún þá fram? Næst bárust þau tíðindi, að hún hefði leigt sér hestvagn og lagt leið sína á lystistað einn utan bæjarins, og það á ofurhversdagslegum fimmtudegi. Þetta var stór vagn á háum hjólum, með sæti fyrir heila fjölskyldu. Stöku 125
Side 1
Side 2
Side 3
Side 4
Side 5
Side 6
Side 7
Side 8
Side 9
Side 10
Side 11
Side 12
Side 13
Side 14
Side 15
Side 16
Side 17
Side 18
Side 19
Side 20
Side 21
Side 22
Side 23
Side 24
Side 25
Side 26
Side 27
Side 28
Side 29
Side 30
Side 31
Side 32
Side 33
Side 34
Side 35
Side 36
Side 37
Side 38
Side 39
Side 40
Side 41
Side 42
Side 43
Side 44
Side 45
Side 46
Side 47
Side 48
Side 49
Side 50
Side 51
Side 52
Side 53
Side 54
Side 55
Side 56
Side 57
Side 58
Side 59
Side 60
Side 61
Side 62
Side 63
Side 64
Side 65
Side 66
Side 67
Side 68
Side 69
Side 70
Side 71
Side 72
Side 73
Side 74
Side 75
Side 76
Side 77
Side 78
Side 79
Side 80
Side 81
Side 82
Side 83
Side 84
Side 85
Side 86
Side 87
Side 88
Side 89
Side 90
Side 91
Side 92
Side 93
Side 94
Side 95
Side 96
Side 97
Side 98
Side 99
Side 100
Side 101
Side 102
Side 103
Side 104
Side 105
Side 106
Side 107
Side 108
Side 109
Side 110
Side 111
Side 112
Side 113
Side 114
Side 115
Side 116
Side 117
Side 118
Side 119
Side 120
Side 121
Side 122
Side 123
Side 124
Side 125
Side 126
Side 127
Side 128
Side 129
Side 130
Side 131
Side 132

x

Tímarit Máls og menningar

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Tímarit Máls og menningar
https://timarit.is/publication/1109

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.