Tímarit Máls og menningar


Tímarit Máls og menningar - 01.11.1971, Page 47

Tímarit Máls og menningar - 01.11.1971, Page 47
Gamla konan Um það bil misseri eftir lát afa míns skrifaði prentarinn föður mínum, að nú væri móðir hans farin að borða á gistihúsum annanhvern dag. Hugsa sér þvílíkt og annað eins! Hún amma, sem alla sína daga hafði eldað ofan í fjölda manns og unnið sjálf upp leifarnar, hún var farin að borða á veitingahúsi! Hvað hafði komið yfir hana? Litlu síðar átti faðir minn viðskiptaerindi í nágrenni bæjarins og notaði tækifærið til að heimsækja móður sína. Hún var í þann veginn að ganga út, þegar hann kom. Hún tók aftur af sér hattinn og bar gesti sínum rauðvínsglas og tvíbökur. Hún virtist í mjög kyrrlátu skapi, hvorki sérlega upprifin né tiltakanlega hljóðlát. Hún spurði um okkur börnin, og þó ekki ýtarlega; henni lá einkum á hjarta, hvort við fengjum kirsiber. Hún var að öllu leyti sjálfri sér lík. Herbergi hennar var sem vænta mátti þvegið í hólf og gólf, og sjálf var hún í góðu útliti. Hið eina, sem benti til hins nýja lífernis hennar, var það að hún vildi ekki fara með föður mínum upp í kirkjugarð, að vitja um gröf manns síns. „Þú ratar þangað einn,“ sagði hún áherzlulaust, „það er þriðja leiði frá vinstri í elleftu röð. Ég ætla ekki að fara.“ Prentarinn upplýsti síðar, að hún hefði að öllum líkindum verið á leið til skósmiðsins. Hann kvartaði sáran: „Ég sit hér í þessum hundakofa,“ sagði hann, „með fjölskyldu mína og hef ekki nema fimm tíma vinnu á dag, þar að auki illa borgaða, andarteppan er að gera út af við mig, en við sjálfa aðalgötuna stendur húsið okkar galtómt.“ Faðir minn pantaði herbergi í gistihúsinu, en gerði þó ráð fyrir því að móðir sín byði sér að gista heima, að minnsta kosti fyrir siðasakir, en hún minntist ekki á það einu orði. En áður fyrr, þegar hús hennar var jafnan yfirfullt, hafði hún alltaf sett sig upp á móti því að hann gisti ekki hjá þeim og eyddi peningum í hótelherbergi! En hún virtist búin að kveðja fj ölskyldulífið í eitt skipti fyrir öll og komin inn á nýjar brautir, nú þegar dagur hennar leið að kvöldi. Föður mínum, sem hafði næmt auga fyrir skringilegum hlutum, fannst hún „býsna skemmtileg“, og ráðlagði frænda minum að láta hana fara sínu fram. Og hverju fór hún þá fram? Næst bárust þau tíðindi, að hún hefði leigt sér hestvagn og lagt leið sína á lystistað einn utan bæjarins, og það á ofurhversdagslegum fimmtudegi. Þetta var stór vagn á háum hjólum, með sæti fyrir heila fjölskyldu. Stöku 125
Page 1
Page 2
Page 3
Page 4
Page 5
Page 6
Page 7
Page 8
Page 9
Page 10
Page 11
Page 12
Page 13
Page 14
Page 15
Page 16
Page 17
Page 18
Page 19
Page 20
Page 21
Page 22
Page 23
Page 24
Page 25
Page 26
Page 27
Page 28
Page 29
Page 30
Page 31
Page 32
Page 33
Page 34
Page 35
Page 36
Page 37
Page 38
Page 39
Page 40
Page 41
Page 42
Page 43
Page 44
Page 45
Page 46
Page 47
Page 48
Page 49
Page 50
Page 51
Page 52
Page 53
Page 54
Page 55
Page 56
Page 57
Page 58
Page 59
Page 60
Page 61
Page 62
Page 63
Page 64
Page 65
Page 66
Page 67
Page 68
Page 69
Page 70
Page 71
Page 72
Page 73
Page 74
Page 75
Page 76
Page 77
Page 78
Page 79
Page 80
Page 81
Page 82
Page 83
Page 84
Page 85
Page 86
Page 87
Page 88
Page 89
Page 90
Page 91
Page 92
Page 93
Page 94
Page 95
Page 96
Page 97
Page 98
Page 99
Page 100
Page 101
Page 102
Page 103
Page 104
Page 105
Page 106
Page 107
Page 108
Page 109
Page 110
Page 111
Page 112
Page 113
Page 114
Page 115
Page 116
Page 117
Page 118
Page 119
Page 120
Page 121
Page 122
Page 123
Page 124
Page 125
Page 126
Page 127
Page 128
Page 129
Page 130
Page 131
Page 132

x

Tímarit Máls og menningar

Direct Links

If you want to link to this newspaper/magazine, please use these links:

Link to this newspaper/magazine: Tímarit Máls og menningar
https://timarit.is/publication/1109

Link to this issue:

Link to this page:

Link to this article:

Please do not link directly to images or PDFs on Timarit.is as such URLs may change without warning. Please use the URLs provided above for linking to the website.