Tímarit Máls og menningar - 01.06.1981, Blaðsíða 130

umsjónarmaður ritsafnsins virðist ekki
hafa kannað.“
Umsjónarmaður ritsafnsins fékk sent
afrit af þessari athugasemd og segir m. a. í
svarbréfi:
„Um Slella Nova sem geymt er á hand-
ritadeild Landsbókasafnsins er mér vel
kunnugt og fletti ég þessu ágæta skóla-
blaði oft mér til ánægju. Helge Toldberg
minnist t. d. á þetta (þessi) handrit í bók
sinni umjóhann. — Mig rak í rogastanser
ég las ummælin varðandi bréfjóhanns til
Þórðar Sveinssonar og er mér kært að fá
tækifæri til að gera grein fyrir leit minni
að þessum bréfum.
Þegar ég á sínum tíma tók að grennslast
fyrir um umrædd bréf sneri ég mér til
Agnars Þórðarsonar, sonar Þórðar Sveins-
sonar. Hann sagði bróður sinn, Gunnlaug
Þórðarson, hafa bréfin undir höndum.
Eftir að hafa átt tvö viðtöl við Gunnlaug
sem ekki fann bréfin og sagðist ekki geta
gert sér grein fyrir hvað orðið hefði um
þau sneri ég mér aftur til Agnars sem
ítrekaði fyrri ummæli sín. Þá átti ég enn
a. m. k. tvö viðtöl við Gunnlaug auk við-
tals við Herdísi Þorvaldsdóttur. Mér þykir
auðvitað miður að ég rambaði ekki á að
hafa samband við Hrafn Gunnlaugsson
sem kannski var eini maðurinn sem
mundi eftir prentuninni í Samvinnunni.“
Þá getur Atli þess að ofangreind
prentun bréfanna hafi ekki verið í skrám
Landsbókasafns þegar heimildaskráning
var gerð (þess má geta að hún er þar ekki
enn skráð — ritstj.) Síðan segir:
„Eftir að hafa kannað heimildir um Jó-
hann sem skráðar eru og tiltækar á
söfnum tók ég að grennslast fyrir um
heimildir og handrit sem ég vissi af eða
grunaði að væru í einkaeign. Eftir-
grennslan mín varðandi bréfin til Þórðar
Sveinssonar er sjálfsagt ágætt dæmi um
þetta þó að það sé fyrsta og eina tilvikið
svo mér sé kunnugt þar sem mér hefur
mistekist að hafa uppi á heimildum sem
voru þrátt fyrir allt varðveittar. Svo er að
sjá að útgáfan á verkum Jóhanns sé farin
að skila árangri viðvíkjandi því sem á
vantaði í þessari heimildasmölun. Mér
hefur t. d. borist vitneskja um að hugsan-
lega séu varðveittar heimildir um Jóhann
sem ég hafði áður ekki möguleika á að
ímynda mér að væru til en auðvitað er
staðfestingin á varðveislu bréfanna ti!
Þórðar enn sem komið er besta dæmið um
þetta. Ég er nú farinn að gera mér vonir
um að framhald verði á þessu og fagna því
að orð mín neðst á bls. 10 í fyrsta bindi
ritsafnsins virðast hafa haft nokkur áhrif.
Oskandi væri að svipað kæmi t. d. upp á
teningnum varðandi bréfin til móður
skáldsins. „Vonandi koma þessi bréf síðar
fram.“ “
Claremont, Kaliforníu, 19. maí 1981,
Atli Rafn Kristinsson.
248