Valsblaðið - 01.05.2015, Blaðsíða 44

44 Valsblaðið 2015
unnið úr því jafn vel og við gerðum. Þetta
hefði verið auðveldara ef t.a.m. Raggi
hefði tekið við og haldið áfram á svipuð-
um áherslum og áður. En þarna kom nýr
maður sem við höfðum enga reynslu af.
En það ber líka að hrósa Jóni fyrir það.
Hann fór með okkur aftur í grunninn en
reyndi að fá okkur upp í hærra tempó og
meiri hraða. Fór með okkur aftur í 6-0
vörnina. Það skilaði sér í hagstæðari úr-
slitum fyrir liðið en sem handboltamaður
var ég að bæta mig minna en hjá Óla. Þar
var alltaf verið að ýta okkur upp að ystu
mörkum en hjá Jóni vorum við inni í
ákveðnum þægindaramma.
Síðan tekur Óskar Bjarni við. Hvort
líkist hans taktík meira Jóni eða Óla?
Hann er dálítil blanda af þeim báðum.
Hann tekur sumt sem Óli var að vinna
með en hann er t.d. fyrst og fremst með
6-0 vörnina eins og Jón gerði. En nálgun
Óskars við leikmenn er alveg frammúr-
skarandi. Mjög góð persónuleg tengsl og
góðir samskiptahæfileikar eru hans aðal.
Mér finnst hann ná því besta úr hverjum
og einum leikmanni.
En ef þú lítur yfir þá meistaraflokks­
þjálfara sem þú hefur haft á ferlinum.
Hvað kemur fyrst upp í hugann þegar
þú lítur um öxl? Hvað ertu með í far­
teskinu frá þeim?
Ef ég hugsa um fyrsta meistaraflokks-
þjálfarann sem var Rúnar Sigtryggsson
þá minnist ég þess að hann sagði gjarnan
„show far corner – shoot near corner”.
Þ.e. alltaf að miða uppi fjær þá getur þú
valið að skjóta einhvers staðar annars
staðar. Atli Hilmarsson þjálfaði mig þeg-
ar ég var að byrja. Mér er það sérstak-
lega minnisstætt að ég fékk að gera mis-
tök hjá honum. Það var leyfilegt. Ég
gerði helling af mistökum en fékk alltaf
hvatningu til að halda áfram. Nú ertu bú-
inn að læra af þessum mistökum. Farðu
aftur og gerðu hlutina öðruvísi. Bjarni
Fritzson minnir að ýmsu leyti á Óla Stef.
Hann og Heimir Árnason voru að þjálfa
mig þegar ég átti eldri strákinn minn. Ég
var í smá basli þá og gekk frekar illa. En
þeir hvöttu mig til að nálgast handbolt-
ann þannig að ég væri að spila fyrir
strákinn minn. Óli var með þau skilaboð
að við ættum að fagna óvissunni. Það
kemur fyrst upp í hugann af mjög mörgu.
Aldrei að ákveða neitt. Óvissan er vinur
þinn. Lærðu að vinna með henni. Raggi
var mjög afdráttarlaus varðandi mat-
aræðið hjá okkur auk þess sem hann sá
algjörlega um okkur í þreksalnum. Þar
Margir töldu að þeir hefðu ætlað sér
að breyta of miklu í einu í stað þess að
taka eitt skref í einu. Ertu sammála
því?
Já. En ekki síður þurfum við að horfa
til þess að þeir voru báðir að stíga sín
fyrstu skref í þjálfun. Fram til þessa hafði
þeirra hugsun í þjálfun snúist um hvernig
þeir gætu bætt sig sjálfa sem leikmenn.
En þetta var nýtt verkefni fyrir þá báða.
Þeir höfðu aldrei áður þurft að hugsa um
alla hjörðina. Það og þessar gríðarmiklu
breytingar voru líkast til of miklar.
En síðan fáið þið nýjan þjálfara. Jón
Kristjánsson tekur við liðinu og seinna
Óskar Bjarni. Hvernig upplifðir þú
þessar breytingar allar?
Það voru auðvitað gríðarleg umskipti
að hverfa úr hugsunum Óla þar sem okk-
ur var uppálagt að njóta óvissunnar yfir í
það að hverfa til baka í grunninn. En þar
voru einfaldar kerfishreyfingar með fyrir-
fram ákveðnum möguleikum á hverjum
stað í hverri stöðu. En samt var okkur
uppálagt að keyra kerfin á meiri hraða
heldur en það sem Óli hafði lagt upp með
og tekið úr spænska boltanum. Það sem
var verst við þetta allt saman var að við
vorum komnir vel á veg í undirbúningi
fyrir keppnistímabilið og eingöngu vika í
fyrsta leik þegar tíðindin koma. Það var
enginn aðdragandi og engar æfingar þar
sem Óli og Jón voru saman á æfingum.
Það stuðaði menn mest. Aðdragandinn
var enginn. En mér fannst hópurinn vinna
sig vel út úr því. Það eru margir félags-
lega sterkir einstaklingar í þessum hópi.
Ég er efins um að margir hópar hefðu
var hann með æfingar sem voru verulega
frábrugðnar því sem við áttum að venj-
ast. Þeir kynntu í sameiningu fyrir okkur
Gló. Unnar matvörur voru algjört tabú.
Jón var alltaf mjög rólegur og lét okkur
alltaf gæta þess að missa okkur ekki í
einhverja fljótfærni. Ég á það til að geta
misst hausinn og þá verð ég verri leik-
maður fyrir vikið. Óskar Bjarni leggur
áherslu á, a.m.k. hvað mig varðar, að ég
hugsi fyrst og fremst um sjálfan mig
fremur heldur en að hafa áhyggjur af öll-
um í kringum mig. Þó manni finnist að
maður þurfi að gera það sem fyrirliði.
Einbeittu þér að sjálfum þér, ég skal
passa upp á hitt. Maksim er góður félagi
allra strákanna og hann þurfti að vinna
sér það inn að það sem hann segði hefði
meiri vigt heldur en ef einhver af strák-
unum legði það til. Hann hefur þurft að
vinna sér inn þjálfarastöðuna. En hann er
búinn að hjálpa mér mikið að bæta skot-
in. Hann tekur menn oft á eintal og er
með ábendingar allt niður í hinar
minnstu pælingar sem máli skipta.
Hvernig stendur námið af sér gagn­
vart handboltanum?
Ég er að klára BA próf í lögfræði í vor
og Herdís, konan mín, er að læra hug-
búnaðarverkfræði. Hún mun eiga eina
önn eftir þegar við flytjum út en lýkur
því í skiptinámi úti í Frakklandi. Rennes
er öflugur háskólabær og það verður því
ekkert mál að smella því saman.
En hvernig er tilveran utan handbolt­
ans? Er eitthvað pláss fyrir skemmt­
anir hjá tveimur námsmönnum með
tvo unga stráka?
Það er ekki mikill tími fyrir okkur að
gera tvö ein. Við stökkvum ekki í bíó eða
eitthvað slíkt. En það eru auðvitað aðrir
hlutir sem koma í staðinn sem maður
lærir að meta og vinnur með. Ég neita
því ekki að eftir að Eiríkur, yngri strák-
Guðmundur Hólmar Helgason með fjöl-
skyldu sinni við skírn Eiríks sonar hans
og Maríu Sigurðardóttur. Með þeim á
myndinni er Júlíus Hólmar eldri sonur
þeirra og Kolfinna Ósk Helgadóttir
systir hans.
Guðmundur Hólmar á
fullri ferð á móti FH.