Valsblaðið - 01.05.2015, Side 75

Valsblaðið 2015 75
Hver er Valsmaðurinn?
um kannski ekkert sanngjörn. Maður gat
samt alltaf séð hverjir höfðu áhuga og
lögðu sig fram og hverjir ekki. Þetta var
oftast spurning um það, frekar en getu.“
Þegar komið var upp í fjórða flokk
hafði hópurinn grisjast mikið og æfing-
arnar urðu skipulagðari og enginn rusl-
flokkur, bara A-, B- og C-lið. Á þessum
árum fóru krakkar líka í sveit á sumrin
þannig að það voru alltaf talsvert færri
strákar sem æfðu á sumrin en veturna.
Margir öflugir leikmenn hurfu bara á
vorin. Þá kom oft upp sú staða að menn
voru sóttir í sveitina til að spila leik með
Val. Yfirleitt komu strákarnir með rútu
og fóru svo aftur í sveitina að leik lokn-
um. Ég man eftir að Grímur Sæmundsen
var í sveit fyrir norðan og var sóttur.
Hann var ómissandi því hann var fyrir-
liði og snemma leiðtogi. Reynir Vignir
var einu sinni í Vatnaskógi og kom held
ég bara á puttanum í bæinn.“
Lárus ákvað mjög snemma að verða
kokkur. En miðað við áhuga hans á
íþróttum væri gaman að vita hvort það
hefði aldrei hvarflað að honum að gerast
íþróttakennari? Lárus svarar þessu mjög
ákveðið. „Nei, ég féll algjörlega fyrir
matreiðslunni og mér líður enn í dag
mjög vel í þessu starfi. Þetta var bara
eitthvað sem ég réði ekki sjálfur. Var í
matreiðslu í gaggó Aust og síðan fór ég
bara í kokkaskólann og það var ekki aft-
ur snúið. Það hvarflaði aldrei að mér að
fara í íþróttaskólann. Þetta er svolítið
skrýtið.“
ekki langur. „Ég fór í kokkeríið. Vann
alltaf vaktavinnu í Múlakaffi. Gat því
ekki stundað æfingar. Þá fór ég út í þjálf-
un. Þar gat ég ráðið tímanum svolítið
sjálfur því þá voru ekki komnir þessir
föstu æfingatímar. Þarna er ég ekki nema
sautján ára. Ég er svo hjá Val við þjálfun
í tíu ár. Frá 1964 til 1974.
Þessi fyrstu ár, þegar ég þjálfa fimmta
flokk, var þetta meira svona leikskóli, al-
veg ótrúlegur fjöldi krakka á æfingum.
Gísli Þ. Sigurðsson húsvörður taldi einu
sinni 157 stráka á einni æfingunni. Við
tókum á móti öllum guttum úr Hlíðun-
um. Það eina sem við þjálfararnir gátum
gert var bara að taka vel á móti þessum
strákum og vera góðir við þá. Við skipt-
um hópnum svo niður í A-, B- og C-lið
og svo ruslið.“
Ruslið? Fengu þið ekki athugasemdir?
Í dag kæmu sennilega fyrirsagnir í
fjölmiðlum um slæma meðferð á börn­
um ef þau væru flokkuð í ruslflokk?
„Nei, þetta tilheyrði bara og menn
gerðu engar athugasemdir. Við horfðum
bara á hópinn og reyndum að fylgjast
með öllum þessum fjölda og sjá hverjir
sýndu áhuga og hverjir ekki. Þarna var
talsvert af strákum sem höfðu takmark-
aðan áhuga á fótbolta en voru sendir á
Valsvöllinn í staðinn fyrir leikskóla. Þá
gat farið svo að þú lentir í ruslinu,“ segir
Lárus og er greinilega skemmt við að
rifja þetta upp.
„Þessi flokkun var oft erfið og stund-
Knattspyrnufélagið Sinalco
Þrátt fyrir malarvelli og aðstöðu sem
ekki þætti boðleg í dag voru margir
strákar mjög teknískir. „Það var vegna
þess að þeir voru í fótbolta allan liðlang-
an daginn. Alls staðar á auðum svæðum
var leikinn fótbolti. Á róluvöllum og tún-
um út um allt. Við stofnuðum meira að
segja hverfafélag, Knattspyrnufélagið Si-
nalco.“ Nú hlær Lárus lengi því nafnið er
frumlegt og minningarnar góðar. Merki
félagsins, sem fest var á keppnistreyjurn-
ar var einmitt tappi af Sinalco-flöskum.
Meðlimir Sinalco voru flestir úr Eski-
hlíðinni og auðvitað allir Valsarar líka.
Heimavöllur Sinalco var svo Valsvöllur-
inn en þar fóru fram „alvöru“ leikir við
önnur hverfafélög. „Ég stefni að því að
hóa þessum strákum saman á næstunni.“
segir Lárus og hlakkar greinilega til.
Lárus lærir til kokks og gerist
þjálfari
Þegar Lárus var í öðrum flokki kemur
snuðra á þráðinn. Hann gat ekki æft af
sama kappi og áður þó að hann hafi verið
orðinn hluti af meistaraflokki Vals. Hann
var t.d. í hópnum sem sigraði Skaga-
menn í úrslitaleik bikarkeppninnar á
Melavellinum 1965. Lárus vermdi
reyndar bekkinn þó að hann hafi upphaf-
lega átt að spila leikinn fyrir Ingvar Elís-
son sem átti við meiðsli að stríða.
Ferill Lárusar í meistaraflokki varð því
Lárus árið 1985 með unglinga-
landsliðinu sem sigraði Dani 1-0
á Laugardalsvelli.