Skagfirðingabók - 01.01.1985, Side 16
SKAGFIRÐINGABÓK
vísu ekki landbúnaðinum eingöngu. Við það að hleypa
heimdraganum hefur áhugamálunum fjölgað, hugurinn dreifst.
Arni kynntist lýðháskólunum í Danmörku, og dreymir nú
m. a. um að uppfræða ungmenni síns héraðs. Það er að líkind-
um skólahugmyndin sem knúði Árna til að hefjast handa um
byggingu hins stóra steinhúss í Vík árið 1908, fyrsta steinhúss í
byggðum Skagafjarðar.
Það hefur gustað nokkuð af Árna, heimkomnum úr sigl-
ingunni. Theódór Friðriksson segir svo í bók sinni I verum\
Athafnamestur ungra manna var Árni Hafstað, sonur
Jóns hreppstjóra á Hafsteinsstöðum. Jón var stórauðugur
að jarðagóssi, átti Víkurtorfuna, sem kölluð var, að mestu
eða öllu. Árni skyldi fá hið bezta uppeldi. Hann gekk
fyrst á búnaðarskólann á Hólum, en að loknu námi þar
sigldi hann til Danmerkur til aukins náms. Eirði hann
engum kotungshætti, er hann kom úr þeirri utanför, barst
mjög á í klæðaburði og allri framkomu, svo að til þess var
tekið. En hann vildi ekki láta sitja við fötin ein, heldur
byggði stórhýsi í Vík og hugðist stofna lýðháskóla þar á
heimili sínu. Þótti nú heldur umrót verða í Vík, og
búnaður með ólíku sniði og hjá Jóni gamla hreppstjóra
(464).
I orðum Theódórs felst virðing þó að blandin sé hún kald-
hæðni í garð „höfðingjasonarins.“ Árni leit djarfur til nýs
tíma. Greinilega hefur honum stundum mislíkað tregða og
hugleysi ráðandi afla í héraði:
Eg kynntist góðum kerrum í Bergen og fékk nokkrar
þeirra eftir að ég kom heim, en hér — eins og víðar — var
eiginlega lítið með þær að gera þá, því að hér voru
vegleysur fyrir annað en hestfætur. Nokkru áður hafði
komið tiiboð frá landshöfðingja um fjárhagslega aðstoð til
vegagerða og skyldi héraðið annast viðhaldið. Þessu af-
neituðu Skagfirðingar á þeirri forsendu, að sýslan gæti
14