Skagfirðingabók - 01.01.1985, Side 21

ARNI I VIK
ungmennafélagi síns hrepps. Hann sótti í fjölmennið, enda
orðinn veraldarvanur þegar hér er komið sögu. Þá hefur hann
að sjálfsögðu kynnst ungu fólki á Sauðárkróki og nágrenni
þegar hann var við nám hjá prestinum veturinn sem hann var 18
ára. Um ungmennfélagið Tindastól segir Arni í Skinfaxa-
greininni, að það hafi verið „miklu fjölmennara og fjörugra (en
Æskan), enda fyrir bæði kynin“ (42). Vorið 1908 var Árni
kosinn með 15 atkvæðum „til að undirbúa almenna
skemmtisamkomu í sumar“. Sjálfur var Árni eins og fram hefur
komið íþróttamaður góður. Má lesa nokkuð um það í Sögu
Sauðárkróks (II, 305—6). Samkvæmt upplýsingum frá öldnum
Sauðárkróksbúa mundi Árni ævinlega eftir að taka í hönd
andstæðings síns að lokinni glímu, en slíkt vildi víst stundum
farast fyrir eftir átök leiksins. Sundmaður var Árni og tók þátt í
kappsundi í sjónum við Sauðárkrók á þessum árum. Hann var
ofurhugi eins og eftirfarandi frásögn ber með sér. Hún er höfð
eftir Erlendi Erlendssyni, sem bjó á Auðólfsstöðum í Langadal
1908-16.
. . . Erlendur sá að maður kom að Blöndu niður undan
Ásum og hafði tvo til reiðar. Veður var hlýtt og var mikið
vatn í ánni. Sýndist þó ekkert hik á ferðamanni, en
furðulegar og næsta óvenjulegar þóttu bónda tiltektir
hans, er hann sá í sjónauka, að hann batt upp á hestunum
og rak þá út í flauminn. Síðan fleygði hann sér í ána og
synti yfir og farnaðist vel. Erlendi var forvitni á að vita
hver sá væri, er svo hreystimannlega hélt fram för sinni.
Kallaði hann til mannsins, er hann reið upp hjá bænum og
bað hann doka við og drekka með sér kaffi, ef það mætti
hafa úr honum hrollinn eftir baðið.
Þessi maður var Árni Hafstað, er lengi bjó að Vík í
Skagafirði (Jón Bjarnason, 112, eftir ábendingu Guð-
mundar Sigurðssonar smiðs á Sauðárkróki).
Um afskipti Árna af ungmennafélaginu Tindastóli skal því
bætt við, að hinn fyrsta vetur þess hefur hann á einum fundanna
19