Skagfirðingabók - 01.01.1985, Side 26

SKAGFIRÐINGABÓK
menz í Bólstaðarhlíð, Haraldur á Völlum, Sveinn (yngri) í Felli,
Pétur Hannesson o. fl.“ (22—23).
Skóli þessi hlaut í tvo vetur opinbera styrki og þar með
viðurkenningu. Arið 1909 er unglingaskólinn í Vík einn af 10
slíkum skólum í landinu sem styrk fá úr landssjóði. Hann fær
200 krónur. Sýslusjóður Skagafjarðarsýslu samþykkir einnig að
veita skólanum 200 króna styrk í janúar sama ár.
Ekki er annað að sjá en skólahaldið hafi gengið að óskum
þennan fyrsta vetur. Glæsilegur er hópurinn sem útskrifaðist
um vorið, þar sem hann stillir sér upp til myndatöku framan við
skólann. I nemendahópnum er Ingibjörg Sigurðardóttir, sem
fimm árum síðar giftist Árna. Gísli Olafsson flutti kvæði við
brautskráninguna, þar sem lofsamlegum orðum er farið um
skólann og kennarana. Kvæðið heitir Kveðja, og er titillinn
skrautskrifaður með hendi Gísla. Mun hann hafa afhent kenn-
urum kvæðið að skilnaði, í þakkarskyni. Hannes Pétursson
telur kvæðið ekki hafa birst á prenti, en það er nú í vörslu hans.
Þar er m. a. þetta erindi:
Þið sáðuð fræi í okkar ungu hjörtu
sem ávöxt ber ef hittir góða jörð,
þið breyttuð skuggum skammdegisins svörtu
í skæra ljós og þídduð andans svörð.
Þið vilduð göfga og glæða allt það háa
og gróðursetja hjá oss trú og dyggð,
þið vilduð alltaf leiða oss frá því lága,
en láta oss vaxa í göfugleik og tryggð.
Ótrauðir virðast þeir Árni og Jón leggja í annan veturinn, og
nýr kennari bætist í hópinn, Brynleifur Tobíasson, sem seinna
varð menntaskólakennari á Akureyri. En eflaust hefur það
valdið þeim Árna nokkrum vonbrigðum, að nemendur skyldu
ekki verða fleiri en 12 þennan vetur. Hinn 5. mars 1910 sækja
24