Skagfirðingabók - 01.01.1985, Page 29
ÁRNI í VÍK
viðlíka fjárstyrk og undanfarið ár, og það því fremur sem
forstjóri skólans hefir gert sér far um að hafa hann í sem
beztu lagi með útvegun góðra kennslukrafta o. fl. Sýslu-
nefndin samþykkir því að veita skólanum þetta ár 200 kr.
styrk úr sýslusjóði (24).
Enn fær Víkurskóli styrk úr landssjóði, kr. 500.
í lok þessa skólaárs er Ungmennasamband Skagafjarðar
stofnað, eins og fyrr er frá greint, og það er til marks um
traustið sem kennararnir þrír njóta meðal æskufólks í héraðinu,
að þeir eru allir kosnir til að veita sambandinu forstöðu.
Þrátt fyrir opinbera viðurkenningu og styrki, hefur rekstur
skólans gengið örðuglega. Forstöðumaðurinn Arni sér fram á,
að hann getur ekki að óbreyttum aðstæðum haldið rekstrinum
áfram. I bréfi til sýslunefndar dagsettu 5. febrúar 1910 býður
hann sýslunni skólahús sitt með öllum kennsluáhöldum til
kaups „með mjög góðu verði“. Ekki varð af þeim kaupum.
Þriðja árið eru nemendur aðeins sex eða sjö, og Arni er eini
kennarinn. Þá er grundvöllur brostinn fyrir opinberri styrkveit-
ingu (12 nemendur lágmark skv. auglýsingu í Stjórnartídindum
1910), og um leið útséð um framtíð skólahaldsins. Unglinga-
skólanum á Sauðárkróki hafði vaxið fiskur um hrygg. Þar var í
forsvari sá merki skólamaður Jón Þ. Björnsson frá Veðramóti.
Arið 1911 fær unglingaskólinn á Sauðárkróki í fyrsta sinn styrk
úr landssjóði.
Hinni merku viðleitni Arna til alþýðufræðslu í sýslunni var
lokið í bili. Of stutt var á milli Víkur og Sauðárkróks til að
unglingaskólar gætu þrifist á báðum stöðum til lengdar. Ut úr
þessu ævintýri fór Arni með mikinn fjárhagslegan skaða, og bar
einn aðstandenda skólans þá byrði. Beiskjulaust lítur hann þó
til baka 57 árum síðar:
. . . ég hafði auðvitað, með öllu þessu brölti, reist mér
hurðarás um öxl, fjárhagslega. Hefi kannski hagað mér
eins og glópur, en ungir menn voru bjartsýnir þá ekki
27