Skagfirðingabók - 01.01.1985, Blaðsíða 36

SKAGFIRÐINGABÓK
og farið í leiki, og foreldrar okkar tóku þátt í öllu þessu
með okkur börnum sínum.
Móðir mín var trúhneigð, og faðir minn sýndi trúmál-
um mikinn áhuga líka. Trúarskoðanir þeirra og sjónarmið
í þeim efnum voru kreddulaus og mótuðust af víðsýni og
frjálslyndi. Þau höfðu svipaðar skoðanir á flestum eða
öllum málum fannst mér, en sýndu sérstakan áhuga öllu
því sem að þeirra áliti horfði til aukinnar menningar og
meiri þroska. Bókakostur á heimilinu var sæmilegur, þó
ekki mikill, en bækur var hægt að fá léðar í lestrarfélagi
Staðarhrepps og Sýslubókasafni á Króknum. Foreldrar
mínir fylgdust vel með því sem út kom af nýjum bókum
og lásu það sem hægt var að ná í og tími og annir leyfðu.
Þau voru áskrifendur að nokkrum tímaritum svo sem
Skírni, Iðunni, Morgni o. fl., og af blöðum man ég fyrst
eftir Lögréttu og Verði, seinna kom Tíminn og fleiri
blöð . . .
Eins og Steinunn systir minntist á í grein sinni kunnu
foreldrar okkar kynstur af kvæðum og vísum og höfðu
yndi af góðum skáldskap. Við krakkarnir nutum þess, því
oft lásu þau upp fyrir okkur eða fóru með kvæði eða
annan kveðskap, og margt kann ég enn í dag sem ég lærði
þá.
I Skagfirzkum œviskrám segir Kristján C. Magnússon um
Ingibjörgu: „Hún var vel meðalkona á hæð, fríð sýnum, greind
kona og prúð í framkomu. Var flugskörp og sérlega bók-
hneigð“ (IV. b., 11). Ingibjörg Sigurðardóttir lést 4. október
1932 og var saknað mjög af öllum sem hana þekktu.
Eftir fráfall Ingibjargar komu þau Bjarni og Valgerður, sem
fyrr er getið, að Vík og voru þar í hálft annað ár. Valgerður tók
að sér ráðskonustörf á heimilinu, en Bjarni fékkst einkum við
smíðar og tamningar. Steinunn, elsta dóttir Arna, tók svo við
ráðskonustörfum af frænku sinni, og síðan systurnar hver af
annarri. Amma þeirra, Ingibjörg Halldórsdóttir, reyndist heim-
34