Skagfirðingabók - 01.01.1985, Page 91
LIFNAÐARHÆTTIR SKAGFIRÐINGA
gott. Dansleikar þekktust þá ekki í sveitaveizlum. Einatt átti sér
stað, að meiningamunur kæmi á milli manna við slík tækifæri.
Drykkjumenn, sem kallaðir voru, hætti mörgum við að hafa
heldur hátt um sig og voru eigi þá sem siðlegastir. Reyndar var
drykkjuskapur þá eigi orðinn jafn almennur eins og síðar varð,
en samt voru í bland menn, sem kalla mátti allmikla drykkju-
menn og sumir af þeim slarkaramenni.
Þegar lengra leið fram á tímann, fóru menn að bera meira í
brúðkaupsveizlur en hér er talið. Þá voru viðhafðir grjónavell-
ingar með rúsínum í, og annaðhvert steik eða sneitt niður kjöt,
svo var nú brauðfagnaðurinn sami sem áður er getið. Lengi
hélzt það við í brúðkaupsveizlum, þá boðsmenn fóru frá boð-
inu, gaf brúðguminn þeim brennuvín á ferðapelann.1
Inngangur síðari hluta
. . . lega er að búnaðinum laut, virtist mér nauðsynlegt að sýna
sem flest úr daglega lífinu. Af því má sjá hversu hvað samsvarar
öðru. Að hinu leyti fannst mér eigi ófróðlegt, bæði fyrir nú-
tímamenn og seinni tíma fólk, að fá í eitt skipti lýsingu í dálítilli
grein af daglega lífinu á hinum liðna tíma. Þótt hún sé svo tak-
mörkuð, að hún nái eigi nema yfir lítið tímabil, kynni hún þó á
seinni tímum að þykja — einkum af þeim, er sagnfræði unna —
betri en ekki. Allt svo sögurík þjóð, sem Islendingar eru og
mega með fullum rétti teljast, er þó helzt til fátt um sagnir af
hinu daglega lífi forfeðra vorra. Mundi margur nútímamaður
1 Hér vantar í frumrit, sbr. formála. Líklega vantar eitt kver (8 síður skrifað-
ar). Kaflanum um brúðkaupsveizlur virðist vera lokið. Frásögnin hefst aftur
í miðju kafi í inngangsorðum síðari hluta ritgerðarinnar. I eyðunni hefur
líklega verið fjallað um húsandagt og kirkjurækni og eitthvað fleira, sbr.
lokaorð inngangs bls. 60.
89