Skagfirðingabók - 01.01.1985, Page 129
GUÐMUNDUR GÓÐI OG KOLBEINN TUMASON
Gylfa láðs þanns greiðir
geðrakkr, fyr mér nakkvat.
Trautt kann hóf, sás háttar,
hoddlestir vel flestu
— meðr eru af því aðrir
ósælir —, stórmæla.
Bannar biskup mönnum
berr stríð af því víða
lýða kind á láði
löngum kirkjugöngur.
Geystr mun gegn at flestu
Guðmundr fara of stundir
trautt mák enn fyr annan
enda sjá hvar lendir.
Þessar vísur eru teknar saman á eftirfarandi hátt:
Hinn hugprúði maður á Hólum kveður hvern mann vera í
banni, þann er greiðir nokkuð fyrir mér. Maðurinn kann trautt
hóf á bannfæringum sínum, sá er (þó) skipar flestum (öðrum)
málum vel, — þetta bakar öðrum mönnum vandræði.
Biskupinn bannar mönnum löngum kirkjugöngur, víða á
landinu bera menn hugarstríð af því. Hinn dugmikli Guðmund-
ur mun enn um stund fara geyst að flestu, — naumast get ég enn
séð hvar þetta muni lenda.5
Eins og fram kemur í vísunum er Kolbeini þungt í huga
vegna bannfæringarinnar, og hann grunar, að þessar aðferðir
Guðmundar muni hafa ófyrirsjáanlegar afleiðingar.
Pálssaga. Lýsing Pálssögu af deilum Guðmundar og Kol-
beins er sem hér segir:
„I þann tíð6 er Herdís [kona Páls biskups] andaðist, tóku
til vandhæfi mála Norðlendinga, Guðmundar biskups og
Kolbeins Tumasonar, en svo sem vitað er, að alla landsmenn
tóku með miklum óhægindum þeirra vandræði, þá sat þó
Páll biskup fyrstur allra manna, fyrir þeim vanda er ei væri
127