Skagfirðingabók - 01.01.1985, Blaðsíða 171

VÍSUR SKAGFIRÐINGS
Frúin er á ferðinni,
forðaðu þér maður.
Þorlákur Sigurðsson var sammæðra við Elinborgu Lárusdótt-
ur, skáldkonu. Hann fæddist 10. maí 1879, en andaðist 30. júní
1953. Þeir Þorlákur og Þorsteinn voru því samtíða á fyrstu
árum þessarar aldar í dalabyggðum í Skagafirði fram, og féllu þá
margar vísur á Þorlák, sem hann reyndi að svara eftir mætti.
Hann átti jafnvel til að svara með kunnum klámvísum og lét
sem hann hefði gert þær sjálfur.
Eitthvað mun honum hafa orðið hugsað til hins fagra kyns,
og vel man ég, að hann átti pípuhaus með nokkurskonar spegil-
auga. Ef maður horfði í þetta auga og hallaði pípunni rétt, þá sá
maður tvær naktar konur. Þessi pípuhaus þótti mikil gersemi.
Kaupstaðarferðir á ísum á vetrum voru farnar á sleðum.
Þóttu þetta töluverð ferðalög og mátti oft sjá langar lestir
sleðahesta á ísunum á Eylendinu, einkum í jólamánuðinum.
Eina vísu gerði Þorsteinn um svona sleðaferð, og var þá Þorlák-
ur þar nærri:
Steini var fremstur og stýrði því Hvofti,
sterklega niður sem ísana tróð.
En Þorlákur karlinn með lærið á lofti
löðrandi sveittur á hæðinni stóð.
Þá orti Þorsteinn um einlífi Þorláks, oftar en einu sinni. Ein
fyrsta vísan um það, og líklega sú þekktasta, er um Láka og
Onnu á Breið:
Stakur lengi lífs um skeið
Láki gengur veginn.
Ef hann fengi Önnu á Breið
yrði drengur feginn.
Og þá ber að geta þess að sumar orðræður Þorláks batt faðir
minn í vísur. Ein er svona:
169