Skagfirðingabók - 01.01.1985, Side 197
FRÁ BJARNA PÉTURSSYNI
börnin sjö hin mannvænlegustu og flest gift. Bjarni gekk með
Jóhanni um alla landareignina, sem þá var ræktuð og næsta
blómleg, en áður hafði verið skógi vaxin svo að hvergi var
rjóður fyrir bjálkakofann, sem enn stóð þar sem landneminn
hafði valið honum stað og byggt hann. Nú var hann aðeins tákn
hins liðna og þungbæra, en líka sigruðu örðugleika. Jóhann,
sem komið hafði mörgum árum síðar en Bjarni,1 sagðist hafa
haft orð á því, hve furðulegt það væri, að einyrkjarnir skyldu
með öxinni sinni einni geta rutt úr vegi þessum ógnartrjám og
efnalausir komið þarna fótum fyrir sig, og spurt hann nánar um
það tímabil. Svaraði Bjarni því einu, að með guðs hjálp hefði
tekizt að halda lífi í öllum hópnum.
Móðir mín varð allshugar fegin fregninni af bróður sínum, og
ég settist strax niður að skrifa þeim hjónunum og dætrum þeirra
bréf. Fékk ég aftur bréf og myndir frá þeim mæðgunum og
héldust þau bréfaskipti þar til síðari heimsstyrjöldin brauzt út.
Þá var ég líka sjálf komin á flæking. Rithönd Bjarna sá ég aldrei,
en móðir mín taldi rithönd Gísla bróður svipa einkennilega
mikið til hennar.
Bjarni dó um 1920 úr krabbameini í hálsi.2 Hafði hann þá
barizt við sjúkdóminn í 11 ár. Höfðu geislalækningar verið
reyndar við hann nokkrum sinnum og það tafið fyrir úrslitum.
A þessum árum urðu þau hjónin, eins og margir aðrir foreldrar,
að sjá á bak syni sínum Þorleifi til vígstöðvanna í Evrópu. Pétur
fékk undanþágu vegna sjúkleika föður síns. Bjarni lifði þó
heimkomu Þorleifs.
Oft þegar ég var með annarra hjálp að bisa við að ná upp
gömlum runna að trjárótum úr görðum, duttu mér í hug átök
landa minna við stóru trén vestra. Þegar vinkona mín í Dan-
mörku skrifaði mér fyrir nokkrum árum, að sundin þar hefðu
1 Þau Jóhann Sigfússon og Kristrún fóru til Ameríku 1901.
2 Bjami dó 27. júlí 1926, sbr. Almanak Ólafs Thorgeirssonar 1927, bls. 129.
Æviágrip hans (með mynd) er í Landnámssögu Nýja-íslands II, bls.
205-6.
195