Skagfirðingabók - 01.01.1989, Page 30
SKAGFIRÐINGABÓK
Hér muntu finna frið og skjól,
fegurri veröld, hlýrri sól,
lund þín léttast og kætast,
og vordraumar þeir, sem æskan ól,
aftur birtast og rætast.
Eitt sinn var Gunnar staddur á Sauðárkróki og átti erindi
við Sigurð sýslumann Sigurðsson. A sýsluskrifstofunni var
fyrir bóndi, sem Gunnar þekkti vel, drykkfelldur nokkuð,
og bar útlitið þess ljósan vott. Bú sitt og jörð hafði hann selt
í von um betri lífsskilyrði á hærri stöðum, sem þó brugðust
með öllu. Og nú var hann búinn að vera í hálfgerðu reiði-
leysi um tíma. Báðir voru þeir bóndi og sýslumaður.hag-
mæltir, en bóndi þótti heldur illkvittinn og níðskældinn í
kveðskap sínum. Nú skoruðu þeir á Gunnar að láta fjúka
eina ferhendu, en hann var tregur til, sagðist þó geta látið þá
heyra eina vísu, og var hún svona:
Sálin: blásið brunahraun,
búkurinn: moldarhreysi,
starfið: betl um stærri laun,
stefnan: ráðaleysi.
Sýslumanni var skemmt, en bóndi varð fár við og fannst víst
nærri sér höggvið og hafði sig á brott.
IV
Leiðir okkar Gunnars skildu, þegar ég fluttist suður á land
og ílengdist þar, en Gunnar hélt áfram að drepa tófur í
Skagaheiðinni. Ég kom að Bergskála skömmu áður en ég fór
og var vel tekið að vanda. Sambúð Gunnars og Halldóru
Traustadóttur var með ágætum. Þau voru bæði glaðlynd og
gestrisin, til þeirra var gott að koma. Þau eignuðust sex
börn:
28