Skagfirðingabók - 01.01.1989, Page 165
GÓÐIR NÁGRANNAR OG FLEIRA FÓLK
eftir GUÐMUND L. FRIÐFINNSSON frá Egilsá
Hann var nágranni okkar í tuttugu og átta ár, fyrst í Borg-
argerði 1920-39, en síðar á Ytri-Kotum í Norðurárdal. Við
kölluðum hann ævinlega Manga. En Magnús hét hann og
var fæddur 13. nóvember 1885 að Merkigili í Austurdal. Þar
sleit hann barnsskónum, og hann ól mestallan aldur sinn hér
í framdölum Skagafjarðar.
Magnús var gildur meðalmaður á vöxt og vel á sig kom-
inn að líkamsatgervi. Hann var kvikur í hreyfingum, starfs-
maður góður og göngumaður svo af bar, enda tíðum í fjall-
leitum og gönguferðum í einkaerindum. Ekki var hann fín-
byggður, en bar sig vel og hafði þróttmannlega framkomu,
djúpa bassarödd. Magnús var kjarkmaður, félagslyndur,
glaðvær og jafnlyndur. Hann hafði gaman af söng og gleð-
skap og var ágætur félagi. Gestrisinn var hann og veitull, þó
af litlu væri að taka, og hjálpfús. Hann var dálítið ölkær, þó
var það allt í hófi. Einu sinni sagði hann við mig, þegar við
vorum saman við skál: „Ef ég hefði efni á, þá er ég viss um,
að ég drykki alveg grimmt!“ En þetta orð, grimmt, notaði
hann mikið og var stundum haft eftir honum í græzkulausu
gamni.
Magnús var talsverður ferðamaður innan sveitar, en fór
lítið í langferðir. Hann bar jafnan með sér blæ æðrulausrar
karlmennsku og var hvarvetna aufúsugestur, að ég ætla.
Ávallt hafði hann tíðindi að segja. Og þó naumast verði
með sanni sagt, að gáfur væru langt fram yfir meðallag, get-
11 Skagftrðingabók
161