Jón á Bægisá - 01.04.1997, Blaðsíða 81

Minningar um súkkulaðisósu
að sínu og kyssti hann löngunarfull um leið og hann þrýsti lærinu á
milli fóta henni og hló að henni af því að hún varð að vera hljóð þótt
hana langaði til að æpa og draga hann með sér niður á gólfið og ljúka
þar því sem hafði hafist í þessu litla loftlausa herbergi þegar hún fann
þennan fiðring fyrst, en hún gat það ekki því skyldfólkið var niðri og
beið með kaffi og vínartertu eftir að fá að sjá tilvonandi eiginmann
hennar.
Trúlofuð! Ógift og óspjölluð á þeim dögum. Náin, en ekki hold-
lega. Kate man enn eftir eftirvæntingunni, girndinni sem varð sterk-
ari með hverjum deginum sem hún og Tom könnuðu hvort annað af
slítandi nákvæmni, en fóru aldrei alla leið fyrr en eftir að þau voru
gift. Skilur nokkur núna hve forleikurinn er sterkur? hugsar Kate.
Eftir kaffið fór Kate með Tom í lyfjabúðina og sá hvernig Jóhann
frændi velti því fyrir sér hvort hann ætti að gera að gamni sínu við
Tom með því að leggja olnbogann á öxlina á honum og ákvað að
sleppa því af því að Tom var svo miklu hærri en hann. Hún og Tom
höfðu sest við ísbarinn og horft á afgreiðslustúlkuna með lítil flöt
brjóst tilreiða einn súkkulaðiísdrykk handa þeim sameiginlega, með
aðkeyptri súkkulaðisósu.
Þegar Kate rifjar þetta upp veltir hún aftur fyrir sér, og nú með
skýrari spurningum en þegar hún var barn, dálæti Jóhanns frænda á
konubrjóstum. Hún man vel hve knýjandi þrá hennar eftir Tom var.
Hún man hvernig brjóst hennar lyftust þegar hann horfði á þau. Hún
man hvernig hún fann þau stífna við snertingu handa hans. Hún
man hvernig allur líkami hennar þráði hann þegar geirvörturnar
þrútnuðu í munni hans þegar hann saug þær. Hún man að brjóst
hennar stækkuðu við heit atlot hans. Hafði Jóhann frændi haft slík
áhrif á Siggu frænku? Hafði liann verið eins hrifinn af brjóstum
hennar og Tom af brjóstum Kate?
í þá daga, svo heit, altekin þrá, reyndi hún í fyrsta sinn að skilja
kynlíf annars fólks, einmitt þegar hún var að uppgötva sitt eigið. Hún
hafði aldrei hugsað mikið um kynlíf áður, sérstaklega ekki síns eigin
skyldfólks. Hún fór að hugsa um annað fólk, hvað það væri við aðra
sem vekti þrá þess, kveikti kynhvöt þess og gerði það að þrælum
ástríðunnar, hvað í ósköpunum. Eftir að hún giftist hafði hún einhvern
til að velta vöngum með. Hún og Tom ræddu um annað fólk og hegð-
un þess og stundum létu þau sem þau væru önnur en þau voru, örv-
uðu hvort annað á mismunandi hátt. En aldrei ættingjar. Ættingjar eru
ekki annað fólk. Veruleikinn á ekki við um ættingja, hugsar Kate.
Veruleiki Kate er ekki lengur til. Hann er til í litla dimma risher-
berginu þar sem Catherine fann drauma og losta Jóhanns og sína eig-
in kynhvöt vakna yfir kassa með máluðum myndum og í birgða-
geymslunni með lyktinni af liveitipokum og prentsvertu nýrra
myndasagna og af súkkulaðisósu.
d Jfíaytóá - HVAT? TALA THU ISLENZKU?
79