Jón á Bægisá - 01.10.2009, Qupperneq 37

Um Helga Hálfdanarson og leikritaþýðingar hans
menn munu lengi undrast. Tungutak hans er daglegt mál eins og það verð-
ur fallegast, og því stöðug áminning um auðgi og blæbrigði íslenskunnar
- af því að um leið er því lyft úr duftinu í bragi skáldskaparins. Það að þýða
venjuleg samtöl fyrir leikhús er miklu meiri kúnst en fólk gerir sér almennt
grein fyrir. Við eigum vandaðar þýðingar á ágætum erlendum bókmennta-
verkum sem ekki virka á leiksviði. Tilsvörin þarf nefnilega að móta þannig
að orðaröð setninganna feli í sér dramatískan framvindukraftinn, og það
orð sem fæðir af sér andsvarið þarf að vera á þeim stað, að það komi sjálf-
kvæmt. Tvöfaldur galdur er þó að ráða við þessa kúnst í bundnu formi. Þó
að við eigum nokkrar kjarnyrtar og fallegar þýðingar eftir önnur skáld,
hefur engum manni á íslandi leikið þessi kúnst jafnvel í höndum og Helga
Hálfdanarsyni. Og þó að einhverjum ungum kynslóðum gangi erfiðlega
að fóta sig í móðurmálinu sakir orðfæðar eða virðingarleysis, þá er ég lítill
spámaður ef æviverk Helga Hálfdanarsonar á ekki eftir að verða gleðiauki
þeim sem kunna að lesa sér til andlegrar ábötunar og kjölfestan í flutningi
sígildra leikbókmennta á Islandi eins langt og við kunnum að sjá.
úf' — AF OG FRA, EG KANN EKKI NOKKURT ERLENT TUNGUN'IAL 35