Jón á Bægisá - 01.10.2009, Side 117

Égsveik ekki þorpið mitt
Ég sá sökudólgana
fylgja mér
að hliði þorpsins:
Mér leiddist
að skilja þá eftir,
meðan þorpið bráðnaði sem snjór.
Voruð þið ekki leið
þegar þið fylgduð mér úr garði?
Eyru mín rauð
af sakleysi
í kulda
sem var mitt skjól.
En ég sveik þig ekki,
þorpið mitt!
Frá því ég þuklaði þinn skrokk fyrsta sinni,
hef ég elskað þig,
varið þig,
og nú fer ég.
Þetta var mín eina fullvissa.
Ég hef nært búk minn og sál
á ferksleika þíns himins.
Hvernig gast þú látið mér finnast
að ég ætti þar ekki heima?
Þorpið mitt,
þú særðir mig
því ég elskaði þig
meira en vitund vissi.
Nú fer ég ...
teppalegg götur þínar
með möl ástar
til fólksins
sem gengur um með lukt augu.
Endalaust
teppalegg ég frosinn ís
gatna þinna
með öllu mínu
svo hinir hljóti ei sama fall
og ég.
Þórunn Erlu Valdimarsdóttirþýddi
d .dSaý'/óá - AF OG FRÁ, ÉG KANN EKKI NOKKURT ERLENT TUNGUMÁL 115