Þjóðmál - 01.12.2009, Blaðsíða 32

30 Þjóðmál vetur 2009
Það er svona í stíl við margt annað sem gerst hefur hjá mér á undanförnum
árum að ég réðst í það snemma árs að fara að
draga saman yfirlit um hlaupasögu mína frá
því að taka þátt í fyrsta formlega skemmti­
skokkinu yfir í það að ljúka lengsta og
erfiðasta ofurhlaupi í heimi . Það gerir maður
með því að snerta styttu Leonídasar í Spörtu
á Grikklandi eftir að hafa hlaupið sem leið
liggur milli Aþenu og Spörtu á innan við
einum og hálfum sólarhring . Leiðin liggur
í fótspor Peidippidesar sendiboða sem hljóp
forðum daga frá Aþenu til Spörtu til að sækja
Aþeningum liðsauka en þeir áttu í stríði
við Persa . Það eru allir sammála um það
sem reynt hafa að stærra augnablik upplifa
venjulegir ofurhlauparar varla .
Vegferðin frá fyrsta skemmtiskokkinu er
orðin nokkuð löng . Það hefur eitt og annað
gengið á eins og gengur . Maður gerir mistök,
ætlar sér um of og þannig mætti áfram telja .
Maður sigrar einnig sjálfan sig og nær árangri
sem fer fram úr björtustu vonum . Mest er þó
um vert að reyna að læra af reynslunni, hver
sem hún er, og standa þannig sterkari eftir til
seinni tíma átaka . Þessi frásögn er nú orðin
að dálítilli bók sem kom út hjá Vestfirska
forlaginu í byrjun nóvember .
Þegar ég byrjaði að pjakka úti og reyna að
hlaupa af einhverju viti þá vissi ég ekkert um
hlaup, kunni ekkert um hlaup og gat ekkert
hlaupið . Þó var einhver löngun til staðar um
að gera mig aðeins meir gildandi í dag en í gær
í hlaupaheiminum . Þessi löngun dró mig þó
áfram mörg erfið spor . Þau draga sig saman
þegar verið er að byggja upp einhvern grunn
upp úr engu . Á þessum árum hafði maður
ekkert til að styðjast við í upphafi . Smám saman
byggði maður upp eigin reynslubanka . Mest
var þó um vert að kynnast öllu því ágæta fólki
sem hefur tekið útihlaup upp sem lífsstíl sér til
ánægju, heilsubótar og andlegrar styrkingar .
Það er gegnumgangandi meðal hlaupara,
hvaðan sem þeir koma, að þar er hver maður
boðinn og búinn til að miðla öðrum af reynslu
sinni, styðja hver annan og leggja þannig sitt
af mörkum til að gera hópinn sterkari . Það
er allra hagur að hækka standardinn og auka
gæðin . Það skilar sér margfalt aftur .
Það hefur verið gefið töluvert út af bókum
um hlaup erlendis . Margar þeirra hefur maður
nýtt sér til að safna í þekkingarsarpinn . En
flestar þeirra eiga það sammerkt að þær eru
frekar fræðilegs eðlis og fjalla um hlaupin
út frá því sjónarhorni . Álag og álagsmeiðsl,
mataræði, undirbúningur fyrir hlaup, taktík
í hlaupum og þannig mætti áfram telja .
Ég hef hins vegar ekki séð mikið af bókum
Gunnlaugur Júlíusson
Hlaupið og skrifað fyrir
Eddu Heiðrúnu og Grensás