Þjóðmál - 01.12.2009, Blaðsíða 47

Þjóðmál - 01.12.2009, Blaðsíða 47
 Þjóðmál vetur 2009 45 hér á Íslandi og annars staðar í sjó og á landi étur koldíoxíð . Þótt Amazon­svæðið sé stórt er það aðeins lítið brot í því gífurlega stóra dæmi . Hlutfall koldíoxíðs sýnist vissulega hafa aukist dálítið . Það virðist hafa verið um 0 .029% fyrir iðnbyltingu , en er nú sem fyrr sagði um 0 .038% gufuhvolfsins, hugsanlega fyrir tilverknað mannanna, sem hafi tímabundið framleitt meira en jurtirnar hafa undan að torga . En hvað gerir það til þótt koldíoxíð aukist? Hvert er vandamálið? Jafn­ vel þótt aukið koldíoxíð stuðli að endurhlýn­ un jarðarinnar (sem fátt bendir til að það geri að neinu marki) væri slík endurhlýnun hið besta mál, ekki aðeins fyrir mannkynið, heldur einnig og ekki síður fyrir öll dýr og jurtir, fugla og fiska og allt sem þrífst á jörðinni . Ef um einhvers konar endurhlýnun til lengri tíma er að ræða ber að fagna því og beinlínis auka koldíoxíð­„mengunina“ . Það mundi þó því miður afar litlu breyta, því koldíoxíð er aðeins talið ábyrgt fyrir 3–5% af gróð ur húsaáhrifum, kannski minna . Vatnsgufa orsakar um 90% allra gróðurhúsaáhrifa og metan og fleiri lofttegundir mest af því sem eftir er . Það kann að koma einhverjum á óvart sem les þessar línur, að ég er hlynntur verndun náttúrunnar og var það löngu áður en slíkt komst í tísku . Ég las bækur Rachel Carson í æsku og hafði, og hef að vissu marki enn áhyggjur af mengun . Ég er hér að tala um raunverulega mengun, ekki koldíoxíð . Frá bílum kemur t .d . kolmónoxíð og ósón, sem er ertandi og eitrað og einnig fíngert sót, auk ryks . Ýmis sápuefni, áburður og fleira sem kemur frá efnaiðnaði, svo og lyf, sem fara í gegnum líkamann og út í skolpræsakerfið geta líka valdið skaða . Þetta og margt annað er raunveruleg mengun sem berjast á gegn . En „umræðan“ um mengun hefur því miður lengi verið að mestu í höndum fávísra (yfirleitt vinstri sinnaðra) öfgamanna . Þegar talað er um loftmengun, koldíoxíð og áhrif mannanna á gufuhvolfið ættu menn líka fyrst að gera sér grein fyrir stærð þess . Það hefur engin eiginleg ytri mörk, en um þrír fjórðu þess eru í veðrahvolfinu, sem er nokkurn veginn sá hluti gufuhvolfsins sem er fyrir neðan flugvélina þegar flogið er milli landa . Þegar menn horfa út um glugga flugvélarinnar ættu þeir að gera sér grein fyrir því hvílíkar ógnarstærðir hér er um að ræða, en gufuhvolfið er ekki aðeins yfir helstu flugleiðum heldur einnig byggðum og óbyggðum, eyðimörkum, heimskautum og úthöfum . Menn ættu líka að hafa í huga, þegar talið berst að „mengun“ að um þrír fjórðu hlutar jarðar (72%) eru þaktir úthafi þar sem mengun er engin að heita má . Aðeins rúmur fjórðungur er land . En ekki nóg með það: Um helmingur mannkyns býr á um 5% þessa lands og um 80% búa á um 20% þurrlendisins . Aðeins um 20% mannkyns byggja um 80% þurrlendis jarðar, sem þó er, sem fyrr sagði, aðeins rétt rúmur fjórðungur yfirborðsins . Jafnvel innan landa mæra helstu „mengunarlandanna“ svo sem Banda­ ríkjanna, Rússlands og Kína er að finna gífur­ leg landflæmi, þar sem byggð, og þar með mengun, er lítil sem engin . Flestöll loftmengun er þyngri en andrúmsloftið og fellur því til jarðar nálægt upptökum . Hún er því ávallt staðbundin að meira eða minna leyti, en að sjálfsögðu á að berjast á móti henni . Undistöðulofttegund lífsins, koldíoxíð, er hins vegar ekki mengun og getur ekki verið það . Olíusóunin hefur líka verið gífurleg, því olía hefur lengi verið allt of ódýr . Óskaplegt magn hefur farið og fer til húshitunar og raforkuframleiðslu, sem vel má leysa með öðrum hætti . Sparneytnir bílar eru líka hið besta mál, ekki vegna koldíoxíðs, heldur vegna þess að sparnaður er einfaldlega heilbrigð skynsemi . Þegar olía verður smám saman dýrari munu aðrar leiðir verða sam keppnis­ færari . Gífurlegt magn olíu er enn í jörðu auk kola, sem hæglega má breyta í prýðilega olíu .
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88
Blaðsíða 89
Blaðsíða 90
Blaðsíða 91
Blaðsíða 92
Blaðsíða 93
Blaðsíða 94
Blaðsíða 95
Blaðsíða 96
Blaðsíða 97
Blaðsíða 98
Blaðsíða 99
Blaðsíða 100

x

Þjóðmál

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Þjóðmál
https://timarit.is/publication/1175

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.