Þjóðmál - 01.12.2009, Blaðsíða 40

Þjóðmál - 01.12.2009, Blaðsíða 40
38 Þjóðmál vetur 2009 und arlegt megi virðast augljóslega ekki . Þeir, fjöl miðlamenn og flestir stjórnmálamenn, með Al Gore í fararbroddi hafa fengið þá flugu í höfuðið að hlýjan, vinur alls sem lifir, sé vond . Hin meinlokan er þó enn undarlegri, en hún er sú, að heimurinn muni farast, ef hlýnar eitthvað agnarlítið aftur, um kannski eina, tvær gráður á næstu hundrað árum, þannig að loftslag fari aftur að líkast því sem var t .d . á dögum Grikkja og Rómverja . Þá voru núverandi sandöldur Norður­Afríku grónar og helsta kornforðabúr veldisins . Allt Miðjarðarhafssvæðið var raunar grænna og grónara en nú og fornleifar sanna, að vínrækt var stunduð við Hadríanusar­ múrinn á landamærum Skotlands . Eins og íslenskir jöklafræðingar vita voru íslenskir jöklar á þessum tíma miklu minni en nú, sumir lítið annað en snjóskaflar, sem sem sjá má á meðfylgjandi mynd . Hvað gerir það til þótt slík veðrátta komi aftur? Ég vil taka þetta skýrt fram vegna þess að bókstaflega allir sem um þetta mál fjalla ganga út frá því sem gefnu, að endurhlýnun og afturhvarf til hins hlýja og raka loftslags á dögum víkinga, Rómverja (hlýrra en hjá víkingum) eða Forn­ Egypta (hlýrra en hjá Rómverjum) eða jafnvel afturhvarf til bórealsks tíma þegar flestallar eyðimerkur voru grónar og Ísland jöklalaust væri eitthvað vont . Svo er alls ekki . Þvert á móti . Þótt merkilegt megi virðast sýnast líka flestir, sem eins og ég blása á gróðurhúsakenningarnar telja, alveg eins og forsvarsmenn kenningarinnar, að slík endurhlýnun væri eitthvað sem beri að forðast og berjast á móti . Svo er alls ekki . Þótt menn, eða að minnsta kosti Íslending­ar, hljóti eins og ég hafa lært það, að veður var miklu hlýrra fyrr á öldum og árþúsund um virðast allir aðrir en ég búnir að gleyma því . Í mesta lagi er þess stundum getið, að veður hafi verið hlýrra á landnámsöld, sem er út af fyrir sig rétt, en þá hafði þó kólnað verulega frá dögum Grikkja og Rómverja þúsund árum fyrr . Veður á dögum Rómverja hafði aftur kólnað verulega frá dögum Forn­Egypta, sem aftur var kaldara en á hinu „atlantíska“ eða heitasta skeiði bórealska tímans sem lauk fyrir eitthvað um 6000 árum, skömmu áður en elstu pýramídar Egypta fóru að rísa . Þá var hiti mun hærri en „svörtustu“ spár tölvulíkanasmiða „umhverfisverndarsinna“ gera ráð fyrir, 4–5 stigum hærri en nú . Þá var Ísland jöklalaust og Sahara algróin eins og aðrar eyðimerkur . Þetta eru allt beinharðar staðreyndir sem ég hef vitað um síðan í æsku og hélt til skamms tíma að væru alkunnar . Enginn virðist nú muna eftir þessu nema ég . En lítum nú nánar á málin: Ég lærði eins og aðrir í barna­, gagnfræða­ og menntaskóla að við lifum nú á ísöld, þótt hlýskeið sé . Í raun er loftslag nú afar kalt, sé miðað við jarð­ söguna í heild, og raunar einnig á mælikvarða núverandi hlýskeiðs, sem er eitt af rúmlega 20 slíkum . Menn hljóta að vita, eins og ég, að mest alla milljarða ára sögu jarðarinnar hefur hiti verið allt frá tíu og stundum allt að 20 stigum hærri en nú og lítill, og oftast enginn ís við heimskautin . Mest alla jarðsögu Íslands, þ .e . á tertíertíma sem nær yfir fyrstu 15–20 milljón (ekki þúsund) árin þar til núverandi ísöld hófst, var loftslag og gróður hér svipaður og nú er í Norður­Kaliforníu, svo sem sjá má á surtarbrandslögum og steingervingum á Tjörnesi og víðar . Slíkt loftslag er Íslandi og jörðinni allri eðlilegt, ekki ísaldarkuldinn, sem nú ríkir, þrátt fyrir hlýskeið . Núverandi hlýskeið ríkjandi ísaldar hófst með gífurlegu flóði fyrir eitthvað um tíu–tólf þúsund (ekki milljón) árum . Hiti hækkaði þá enn einu sinni skyndilega um tíu stig eða meira á norðurslóðum á minna en manns aldri alveg án „gróðurhúsaáhrifa“ af mannavöld­ um svo jök ulskildirnir miklu bráðnuðu á ör­ skömm um tíma . Menn hafa, sem fyrr sagði, fundið merki um 20 eða fleiri önnur slík hlýskeið á nú­ ver andi ísöld, sem staðið hefur frá upphafi kvartertímans í allt að þrjár milljónir (ekki
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88
Blaðsíða 89
Blaðsíða 90
Blaðsíða 91
Blaðsíða 92
Blaðsíða 93
Blaðsíða 94
Blaðsíða 95
Blaðsíða 96
Blaðsíða 97
Blaðsíða 98
Blaðsíða 99
Blaðsíða 100

x

Þjóðmál

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Þjóðmál
https://timarit.is/publication/1175

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.