Þjóðmál - 01.12.2009, Qupperneq 35

Þjóðmál vetur 2009 33
henni frá þeirri fyrirætlan minni að hlaupa
til Akureyrar á nokkrum dögum til stuðnings
Grensásssöfnuninni . Hlaupið skyldi enda á
setningarhátíð UMFÍ á Akureyri snemma í
júlí . Ég hafði engum sagt frá þessari hugmynd
áður því ég vildi heyra undirtektir hennar fyrst
áður en lengra væri haldið . Hún tók þessari
geggjuðu hugmynd mjög vel og hvatti mig
til dáða . Þá var teningunum kastað og ekki
til baka snúið . Ungmennafélag Íslands tók
hugmyndinni vel og bauðst strax til að annast
framkvæmd og undirbúning hlaupsins . Það
var mikils virði að fá svo öflugan bakhjarl til
stuðnings hlaupinu því það er í ýmis horn
að líta við hlaup sem tekur eina sex daga . Án
þess að ég sé að rekja hlaupið í smáatriðum
þá er þetta eitt ánægjulegasta verkefni sem
ég hef tekið þátt í . Allt lagðist á eitt við að
framkvæmdin yrði eins og best var á kosið .
Veðrið var með eindæmum . Maður þurfti
helst að gæta að því að brenna ekki til skaða
í glampandi sólinni sem fylgdi okkur Ingi­
mundi, ágætum ferðafélaga mínum, alla leið
til Akureyrar . Umferðin var þægileg og veg­
farendur tóku virkan þátt í því með hvatningu
og framlögum í söfnunina . Okkur var lagt
lið á ýmsan hátt af fyrirtækjum sem styrktu
verkefnið og léttu undir með því .
Það var ógleymanleg stund þegar ég hitti mót tökuhópinn með Eddu í broddi fylk­
ingar við Þelamerkurskóla í Eyjafirði . Það var
að áliðnum föstudegi eftir að ég hafði hlaupið
á sex dögum sem leið lá frá Reykjavík . Þá
opinberaðist manni fyrir alvöru hvílíkur
lukkunnar pamfíll maður er að geta borið sig
yfir að vild á tveimur jafnfljótum . Ég lauk svo
hlaupinu eins og áætlað var á setningarhátíð
UMFÍ um kvöldið og var það verðugur loka­
punktur við þetta ánægjulega verkefni . Það
safnaðist töluvert fé á meðan á hlaupinu stóð
en kannski var stærsti ávinningurinn sú mikla
umfjöllun sem tilgangur hlaupsins hlaut .
Fjölmiðlar fylgdu hlaupinu eftir alla dagana
og komu þannig stóru söfnuninni fyrir Grens­
ás, sem fór fram í september, ágætlega í um­
ræðuna meðal almennings .
Þegar við Hallgrímur Sveinsson, bóka út­gefandi og eigandi Vestfirska forlagsins,
vorum að ræða saman í aðdraganda að útgáfu
bókar innar þá kom hann með þá hugmynd
að láta ákveðna fjárhæð renna af söluandvirði
hverrar bókar til Grensássöfnunarinnar . Mér
fannst það frábær hugmynd og samþykkti
hana vitaskuld án tafar . Við höfðum haft að
markmiði að hafa verð bókarinnar eins lágt
og fært var, t .d . með því að hafa myndir svart­
hvítar og kápuna í kiljuformi . Þannig var
hægt að bæta nokkurri upphæð við endanlegt
verð án þess að verð hennar færi úr hófi fram .
Þegar búið var að sækja bókina úr prentun
mælt um við Hallgrímur okkur mót við Eddu
uppi á Grensásdeildinni . Við afhentum henni
fyrstu bókina sem fór formlega í umferð sem
táknrænt framlag okkar til söfnunarinnar .
Afraksturinn fylgir síðan á eftir þegar endan­
legar sölutölur hafa verið gerðar upp .
Ég læt þess getið á einum stað að ýmsar til­
viljanir hafa ráðið miklu um framvindu mála
frá og með að ég hljóp fyrsta skemmti skokkið
forðum daga . Reynslan hefur kennt mér að
maður á að vera óragur við að takast á við nýjar
áskoranir . Yfirleitt getur maður miklu meira en
maður heldur . Það er þó enginn sem þvingar
mann til að takast á við sífellt erfiðari hlaup .
Maður hefur val . Það er annað mál með þá sem
hafa einhverra hluta vegna lent í þeirri stöðu að
þurfa á þjónustu Grensásdeildarinnar að halda .
Þar er ekkert val . Þar er ekki hægt að snúa við
eða taka eitt skref út í vegkant og segja: „Ég er
hættur .“ Þar er leiðin bara ein, áfram . Eftir að
hafa fengið örlitla innsýn í það sem fólk sem
hefur lent í áföllum eða heilsubresti er að takast
á við í samstarfi við og undir umsjón starfsfólks
deildarinnar þá finnst manni maður vera eins
og hver annar kjúklingur . Á Grensásdeildinni
eru unnin stórvirki á hverjum degi . Þar er
ekkert sólarhringshlaup á ferðinni . Þar er ævin
öll undir .