Þjóðmál - 01.12.2009, Síða 62

60 Þjóðmál vetur 2009
á síðustu stundu . Þá var hún einnig mjög
afkastamikil; það er hægt að lesa nýja bók í
hverjum mánuði í sjö ár – og svo er hægt að
byrja aftur frá byrjun, því maður er búinn að
gleyma þeirri fyrstu – hver og einn lesandi getur
því átt í ævilöngu sambandi við höfundinn .“
Curran bendir þó einnig á að Agatha Christie
hafi notað sumar flétturnar oftar en einu sinni,
en að það hafi verið svo vandlega falið að
lesendur hafi ekki tekið eftir því .
Ný saga um Hercule Poirot
Íbók Currans er ekki aðeins að finna upp­ljóstranir um bækur Agöthu Christie
heldur einnig tvær smásögur um Hercule
Poirot, sem aldrei hafa birst áður . Aðra þeirra
fann Curran raunar sjálfur með því að bregða
sér í hlutverk spæjarans . „Ellefu af tólf sögum
sem birtust í smá sagnasafninu The Labours of
Hercules árið 1947 birtust upphaflega átta árum
áður í Strand Magazine, en tólfta sagan birtist
aðeins í bókinni,“ segir Curran, sem fann bréf
frá umboðsmanni Agöthu, þar sem hann tjáði
henni að hann hefði það á tilfinningunni að
tímaritið myndi ekki birta tólftu söguna, „The
Capture of Cerberus“ . Agatha bað því um að
fá söguna senda til baka . „Þegar ég var að skoða
handrit hennar að The Labours of Hercules las
ég upphaf hverrar sögu og veitti því athygli að
upphafssetningin í „The Capture of Cerberus“
hafði breyst . Ég áttaði mig á því eftir því sem
ég las meira af sögunni að þetta var ekki sama
sagan og sú sem birtist í bókinni .“
Báðar sögurnar, sú sem var skrifuð upp­
haflega og sú sem birtist árið 1947, báru
sama titilinn, „The Capture of Cerberus“ .3
Nú geta aðdáendur Agöthu lesið upphaflegu
útgáfuna í fyrsta sinn, en sögufléttan þar er
allt öðruvísi en fléttan í sögunni sem áður
var þekkt . „Ég held að það sé augljóst þegar
sagan er lesin hvers vegna það þótti ekki
3 Síðari útgáfa Agöthu af sögunni „The Capture of Cer­
berus“ kom út í íslenskri þýðingu í apríl 1956 í tímaritinu
Hjartaásinn undir heitinu „Við hittumst í víti“ .
viðeigandi að birta hana . Þetta var við upphaf
síðari heimsstyrjaldarinnar – svo fólk getur
dregið sínar eigin ályktanir . En jafnvel þótt
það sé ástæðan þá er þetta samt lítt skiljanlegt
því Agatha Christie hafði ekki áhuga á
stjórnmálum .“
Curran fann minnispunkta frá Agöthu um
báðar útgáfur sögunnar og er sannfærður
um það að þegar hún skrifaði punkta
vegna síðari útgáfunnar hafi hún flett upp í
gömlu minnisbókunum sínum og skrifað
nýju punktana á blaðsíðuna við hliðina á
upphaflegu punktunum . Curran dregur þessa
ályktun af því að skriftin er mismunandi . „Mér
líður eins og Hercule Poirot,“ segir Curran og
hlær þegar hann lýsir rannsóknum sínum,
sem minna um margt á spæjarann góða .
Hin „nýja“ smásagan sem birtist í bók
Currans kallast „The Incident of the Dog’s
Ball“ og er undanfari skáldsögunnar Dumb
Witness,4 en endirinn er ekki sá sami .
„Kenning mín,“ segir Curran, „er sú að hún
hafi skrifað smásöguna nokkrum árum áður
en hún skrifaði skáldsöguna og síðan ákveðið
að hún væri komin með nægilegt efni til þess
að breyta henni í bók . Að mínu mati er þessi
smásaga lítill gimsteinn .“
Poirot eða Marple?
E ftirlætissögupersóna Currans úr bókum Agöthu er Hercule Poirot, enda kemur
hann fyrir í svo mörgum bóka hennar . Hins
vegar þykir honum líka mjög vænt um fröken
Marple og er þeirrar skoðunar að Marple­
bókin A Murder is Announced sé ein merkasta
bók Agöthu . „Þetta er svo snilldarleg saga,“
segir Curran .
Curran er ekki lengi að svara því hvaða
þrjár Agöthu Christie bækur séu í uppá haldi
hjá honum . „Five Little Pigs5 er fullkomn­
asta blanda hennar af skáldsögu og leyni­
lögreglusögu .“ Þá nefnir hann einnig The
4 Þögult vitni, 2005 .
5 Minning um morð, Bókafélagið Ugla, 2009 .