Breiðfirðingur - 01.04.1982, Side 58

56 BREIÐFIRÐINGUR
ævintýri og ýmislegt úr sínu athafnalífi. Hann hélt mikið upp á
Hallgrím Pétursson, sagði mér sögur af honum. Eg hefi oft
minnst þess, hversu gott var fyrir mig að fá svona veganesti út í
lífið. Þótt margt hafi gleymst mér í dagsins önn, hefur þó margt
varðveist. Ég hefi stundum verið dálítið brokkgengur í lífi mínu.
Samt hefur mér oft virst sem guðshönd hafi leitt mig og hjálpað
mér. Þakka ég það ekki síst hinum góðu frækornum, sem
fósturforeldrar mínir sáðu í barnssál mína. Þeim fæ ég aldrei
fullþakkað.
Fóstri minn er mér enn mjög minnisstæður. Hann var
tæplega meðalmaður á hæð, kvikur og snar í öllum snúningum
og vel að manni til átaka. Mjög var hann fastur á skoðunum
sínum og illa við að láta í minni pokann. Ein var þó sú persóna,
sem hann beygði sig fyrir, ef á milli bar, nefnilega eiginkonan.
Hana mat hann mjög mikils og lét hana oft ráða. Það var líka
óhætt. I alla staði var hún fyrirhyggjusöm og hyggin. Þuríður
var líka fljótt vinsæl húsmóðir. Hélst þeim hjónum alla tíð mjög
vel á hjúum.
Fyrstu 10 búskaparárin voru þau Þuríður og Asgeir í tvíbýli.
Slíkt var þá mjög algengt á æskuslóðum mínum. Smátt og smátt
varð efnahagur þeirra hjóna hinn blómlegasti, eftir því sem þá
var um að gera. Asgeir var talinn meðal betri bænda, og mörgum
fátækum hjálpuðu þau hjónin á einn eða annan hátt. Asgeir tók
fósturforeldra sína til sín að Kýrunnarstöðum og voru þau bæði
þar til æviloka. Þau hjónin tóku lika mörg börn til fósturs um
lengri eða skemmri tíma. Eitt þeirra var Ingigerður móðir mín,
sem þau ólu upp að mestu, og einnig að einhverju leyti Valgerði
systur hennar. Ég man líka eftir Þórarni Bæringssyni í hópi
uppeldisbarna þeirra. Hann lést um tvítugt, er hann var í skóla í
Búðardal. Sjálfur kom ég til þeirra hjóna tveggja ára og var til
fermingar.