Breiðfirðingur - 01.04.1982, Side 144

142 BREIÐFIRÐINGUR
einn af stóðinu sem naut frelsis í faðmi fjalla og dala umhverfis
Grundarfjörð. Nú var því lokið. Sviftur var hann frelsinu
sótrauði folinn sem bæði var styggur og slægur og í alla staði
óviðráðanlegur. Nú var hann seldur Agústi Olasyni bónda og
pósti í Mávahlíð. Einar sem seldi föður mínum folann lét þau
orð falla: „Erfíður mun hann verða þér í tamningunni. Galdari
fola hefí ég aldrei þekkt“. Spá Einars rættist. Faðir minn var
alvanur tamningamaður. Hafði hann sérstakt lag og yndi af að
fást við ótemjur, og náði oft ótrúlegum árangri á stuttum tíma.
Hrotti var alveg í sérflokki. I hrossaréttinni í Krossnesi hófst
fyrsta glíma pabba við hann.
Eftir stranga viðureign tókst honum að koma á hann beislinu.
Næst var að halda í tauminn og láta hann ólmast innan um
hrossin í réttinni. Eftir langa viðureign og krappan dans fór svo
að folinn sefaðist og gat pabbi teymt hann út úr réttinni við
hliðina á öðrum hesti. Lá taumur folans yfír makka hins. Þannig
var hann teymdur heim að Kvíabryggju. Þá var hann farinn að
dasast svo að pabbi gat teymt hann með hestinum sem hann
reið. Seint um kvöldið komu þeir heim að Mávahlíð. Var þá
ótemjan látin inn í hesthús og var þar um nóttina.
Erfiður var hann áfram. Næsta dag gerði pabbi margar
tilraunir til að beisla hann, en það tókst ekki. Hann var því með
band um hálsinn, tjóðraður uppi í Kálfalaut. Undir kvöld var
honum sleppt fram í hlíð, með tjóðurbandið. Þar öslaði hann í
mýrinni dálitla stund, síðan óð hann út í vatnið og fyrir endann á
girðingunni. Þá fór hann í spretti yfir túnið og að neðra túnhlið-
inu, en það var lokað. Þar náði pabbi honum. Hrotti vissi vel
hvaðan hann kom, og þangað ætlaði hann að fara.
Eftir þetta var hann tjóðraður heima í nokkra daga en látinn
inn á nóttunni. Næst var reynt gamalt ráð, sem þótti oft hafa
gefist vel. Var látið salt í bæði eyru hans. Atti þetta að sljóvga
löngunina til að strjúka. Það dugði lítið, því þann dag fór hann af