Tímarit Máls og menningar


Tímarit Máls og menningar - 01.09.2009, Side 39

Tímarit Máls og menningar - 01.09.2009, Side 39
TMM 2009 · 3 39 J o h a n H a r s t a d hafa til verðlauna, síðast Stúlkan sem Guð óttaðist (Mergaité, kurios bijojo Dievas) 2007, sem hlaut virt leiklistarverðlaun í Litháen á síðasta ári. Þess ber að lokum að geta að greinarhöfundur hefur nýtt sér tiltækar upplýs- ingar og skrif um verk Gintaras Grajauskas á ensku og sænsku, auk þess að hafa beinan aðgang að honum sjálfum í tíma og ótíma við að íslenska ljóð hans. Þórdís Gísladóttir Maðurinn er aldrei einn Hvað varð um Buzz Aldrin í manngrúanum? eftir Johan Harstad Norðmaðurinn Johan Harstad er fæddur í Stavanger 1979 og fyrsta bók hans kom út 2001. Hún geymir nett safn af smáprósum og hefur titilinn Herfra blir du bare eldre (Héðan í frá eldistu bara). Þar er í örstuttum köflum sagt frá fólki sem flest er á barmi örvæntingar, manneskjum sem eru um það bil að missa tökin á tilverunni og hvísla mishátt eftir hjálp. Bókin fékk góðar viðtökur gagnrýnenda, efnið þótti ágengt og ekki síður rödd höfundarins. Árið eftir, 2002, kom út smásagnasafnið Ambulanse (Sjúkrabíll), sem sömuleiðis fékk hrós og höfund- urinn var strax orðinn vonarstjarna í norskum bókmenntaheimi. Ambulanse er safn ellefu smásagna sem eiga það sameiginlegt að allsstaðar vofir yfir einhverskonar vá. Það er eitthvað hræðilegt í aðsigi. Sjúkrabíllinn er í aðalhlutverki, hann tengir sögupersónur og atburði, persónur úr einni sögu birtast í annarri og þannig f léttast verkið svo vel saman að með góðum vilja er hægt að skilgreina bókina sem dálítið sundurlausa skáldsögu. Fólkið í þessum sögum er „venjulegar manneskjur“ sem eiga í tilvistarvanda og eru berskjaldaðar, einmana og örvæntingarfullar. En einhversstaðar leynist alltaf vonarneisti, menn þurfa bara að halda sér á floti, gefast ekki upp og reyna að sjá einhverja glætu í myrkrinu. Auðvitað leynast allsstaðar hættur, hamfar- ir geta brostið á hvenær sem er og við erum auðvitað öll dauðvona, en samt bjargast allt einhvernveginn fyrir horn og þó það geri það ekki – ja þá bara það og við förumst. © Jo hn E ri k Ri le y TMM_3_2009.indd 39 8/21/09 11:45:30 AM
Side 1
Side 2
Side 3
Side 4
Side 5
Side 6
Side 7
Side 8
Side 9
Side 10
Side 11
Side 12
Side 13
Side 14
Side 15
Side 16
Side 17
Side 18
Side 19
Side 20
Side 21
Side 22
Side 23
Side 24
Side 25
Side 26
Side 27
Side 28
Side 29
Side 30
Side 31
Side 32
Side 33
Side 34
Side 35
Side 36
Side 37
Side 38
Side 39
Side 40
Side 41
Side 42
Side 43
Side 44
Side 45
Side 46
Side 47
Side 48
Side 49
Side 50
Side 51
Side 52
Side 53
Side 54
Side 55
Side 56
Side 57
Side 58
Side 59
Side 60
Side 61
Side 62
Side 63
Side 64
Side 65
Side 66
Side 67
Side 68
Side 69
Side 70
Side 71
Side 72
Side 73
Side 74
Side 75
Side 76
Side 77
Side 78
Side 79
Side 80
Side 81
Side 82
Side 83
Side 84
Side 85
Side 86
Side 87
Side 88
Side 89
Side 90
Side 91
Side 92
Side 93
Side 94
Side 95
Side 96
Side 97
Side 98
Side 99
Side 100
Side 101
Side 102
Side 103
Side 104
Side 105
Side 106
Side 107
Side 108
Side 109
Side 110
Side 111
Side 112
Side 113
Side 114
Side 115
Side 116
Side 117
Side 118
Side 119
Side 120
Side 121
Side 122
Side 123
Side 124
Side 125
Side 126
Side 127
Side 128
Side 129
Side 130
Side 131
Side 132
Side 133
Side 134
Side 135
Side 136
Side 137
Side 138
Side 139
Side 140
Side 141
Side 142
Side 143
Side 144

x

Tímarit Máls og menningar

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Tímarit Máls og menningar
https://timarit.is/publication/1109

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.