Tímarit Máls og menningar - 01.09.2009, Qupperneq 126

126 TMM 2009 · 3
J.M.G. Le Clezio
Tíminn líður ekki
Franski rithöfundurinn Jean-Marie Gustave Le Clézio fæddist í Nice við Mið-
jarðarhafið þann 13. apríl árið 1940. Faðir hans var enskur en móðir hans var
frönsk og því var hann jafnvígur á enska og franska tungu. Hann hlaut strax
frægð og hin virtu Renaudot verðlaun fyrir fyrstu bók sína Le Procès-Verbal
sem kom út árið 1963. Le Clézio hefur verið mjög afkastamikill á ritvellinum;
hann hefur skrifað skáldsögur, smásögur, barnabækur, ritgerðir, greinar í blöð
og tímarit og fengist við þýðingar á mexíkóskum goðsögum. Árið 1994 var
hann valinn mesti þálifandi rithöfundur franskrar tungu. Hann fékk Nóbels-
verðlaunin í bókmenntum árið 2008. Nýjasta skáldsaga hans er Ritournelle de la
faim sem kom út hjá Gallimard forlaginu árið 2008.
Smásöguna Tíminn líður ekki ( Le temps ne passe pas ) er að finna í smásagna-
safninu Le Printemps et autres saisons sem kom út hjá Gallimard árið 1989.
– Þýð.
Fyrst af öllu myndi mig langa til að segja ykkur hver Zobéide var, hve
falleg hún var, einstök. En ég er ekki viss hvar ég á að byrja. Ég man ekki
lengur hvernig stóð á því að ég talaði við hana í fyrsta skipti né hvað hún
sagði við mig. Ég man aðeins daginn sem ég sá hana á litla torginu fyrir
ofan Rossettigötu. Nú hefur allt breyst, gatan þar sem ég bjó er ekki
lengur eins og áður, hrörlegar blokkirnar hafa verið gerðar upp, íbúarn-
ir voru hraktir burtu til að unnt væri að selja Þjóðverjum og Englend-
ingum íbúðirnar. Núna eru nýjar verslanir þar sem seldir eru skrítnir
hlutir eins og persneskar mottur, blúnda frá Normandí, reykelsi og
ilmkerti. Stigarnir þar sem börnin léku sér og gáfu frá sér skerandi hróp,
húsasundin, portin þar sem rúmfötin héngu til þerris, allt er þetta
breytt, ef til vill vegna þess að Zobéide er ekki lengur þar. Hún er horfin,
ekki bara úr nútíðinni heldur líka úr fortíðinni, eins og hún hafi verið
máð út, eins og hún hafi hoppað fram af hamrabrún og stungið gat á
hversdagslegan himininn eða hent sér niður af blokkarþaki út í brenn-
andi blámann til þess eins að hverfa líkt og fuglarnir sem sjást næstum
aldrei dauðir á götunni.
TMM_3_2009.indd 126 8/24/09 3:51:14 PM