Tímarit Máls og menningar - 01.11.2009, Qupperneq 66

K r i s t í n E i r í k s d ó t t i r
66 TMM 2009 · 4
Þegar maðurinn var giftur vissi hann líka dýpst undir niðri að ekkert er
öruggt.
Þau vöknuðu þrjú saman á morgnana, hann, konan hans og dóttir
þeirra, borðuðu morgunverð í litla eldhúsinu dag eftir dag og fylgdu
skipulagi lífs síns vandlega svo ekkert slæmt kæmi fyrir. Á nóttunni lá
konan hans við hlið hans og grét hljóðlega í von um að hann yrði einsk-
is var, og hann vissi að einn daginn myndi veröldin þeirra splundrast og
allt sem vakti með honum öryggiskennd hyrfi, að þá myndi hann standa
einn, líkt og hann gerir núna.
Þegar hjónabandið endaði byrjaði konan hans uppá nýtt, kynntist
fólki, fékk stöðuhækkun, keypti stærri íbúð. Maðurinn hélt að ámóta
biði sín, en ekkert gerðist. Hann missti vinnuna og möguleika á jafn
góðri stöðu, útaf hamförum efnahagslífsins og atvinnuleysinu sem þeim
fylgdi. Konurnar sem hann kynntist fóru í taugarnar á honum, vinir
hans voru uppteknir af fjölskyldulífi, hann eignaðist enga nýja.
Ástæðurnar fyrir skilnaðinum eru honum ennþá óljósar. Þau hættu
að snertast, hún var óhamingjusöm, hann hætti að tala. Hún sagði að
hann væri fjarlægur, ástríðulaus, passífur, áhugalaus, kaldur, sjálfhverf-
ur. Hann var ekki sammála. Allt í einu var veröldin þeirra, þessi hlýja
örugga veröld, orðin full af sársauka, svo miklum að hvorugt þeirra gat
hreyft sig innan hennar, og þá fóru þau hvort í sína átt. Hann hugsar
sárasjaldan um þetta.
Þegar maðurinn er kominn heim til sín og sofnar dreymir hann.
Eftir að þau giftu sig keyrðu þau saman til Niagarafossa til að eyða
brúðkaupsnóttinni þar. Þau höfðu bókað herbergi á hóteli og kröfðust
þess sérstaklega að fossarnir myndu blasa við úr svefnherberginu.
Þegar þau óku inn í Niagaraborgina var mið nótt, neonskiltin blikk-
uðu auglýsingum til þeirra, þau héldust í hendur, hann fann fyrir
hringnum á fingri hennar og brosti með sjálfum sér.
Þegar þau komu útúr bílnum heyrðu þau í fossinum. Hún hljóp í átt
að hljóðinu, hélt brúðarkjólnum uppi og tiplaði á hvössum hælunum.
Maðurinn kveikti sér í sígarettu, hallaði sér að bílnum, horfði á brúð-
ina sína horfa í myrkvaðan fossinn.
Þegar þau vöknuðu daginn eftir og höfðu borðað morgunverðinn á
herberginu, dáðust þau að útsýninu frá glugganum, ánni sem streymdi
að bjargbrúninni og fossaði fram af. Allt í kring stóðu hótelin, skýja-
kljúfar og hamborgarastaðir, minjagripabúðir og parísarhjól, allt
umhverfis náttúruundrið blikkuðu rafmagnsljósin og hinum megin við
ána sáu þau Bandaríkin.
TMM_4_2009.indd 66 11/4/09 5:44:39 PM